We staan laat op en we besluiten nog even naar St Phillipsland te zeilen, dat gaat heerlijk. Zoals zeilen bedoeld is, rustig aan en in het zonnetje. Flipland is liefelijk om te zien, maar al wandelend komen we toch wat minder vriendelijke kanten tegen, zoals een anti abortus poster en met grote letters op de parkeerplaats RAUS, verwijzend naar de duitse toeristen. Ook de afkeurende blikken van een schip op zondag in de haven liegen er niet om. Maar ja wat wil je als je nieuwsgierig genoeg bent om te komen kijken wat er voor schip ligt dan moet je dat natuurlijk compenseren. Soort van Urk op z'n Zeeuws.
We zeilen terug en voorbij St Annaland wordt het ruiger, ik haal het zeil er af en onder water zeilen aan. Dat is een bijna te zware taak voor mij, soms ben ik gewoon een te klein mensje voor deze krachten. Het wordt een zware tocht tegen de wind in met veel water aan dek. Een golf vindt mijn mouw en ook mijn kant van het bed is nat. We hebben onbedoeld van de luchthapper een waterhapper gemaakt. Dom oh dom. Gelukkig is er nog het antisnurkbed en dat slaapt ook prima.
We gaan een borrel drinken in de Gekroonde Suikerbiet onze vroegere kroeg waar heel wat charterverhalen onder het genot van een borrel de tafel eer aan deden. Ooit maakte ik er een maaltijd voor alle schippers en meer dan honderd gasten. We vallen nu met onze neus in de boter, op zondagmiddag zijn er allemaal lekkere happen voor de gasten. Spiesjes met garnalen en stokbrood met salade. Heerlijk. Ria Geluk die vroeger dit cafe had heeft het zo’n 9 jaar geleden verkocht. Zij heeft ook nog een poosje Zeilvloot de Zeeuuwse Stromen gerund die wij met elkaar hadden opgericht. In het kanaal liggen nog wel wat charterschepen maar ik herkende er niet eentje van, hoe kan het anders na 28 jaar. Op de plek waar wij vroeger lagen ligt nu de Geertrui een schip dat vroeger van Bos Kalis was met Jos Rolff als schipper. Het schip maakte dagtochtjes met banken en bedrijven. Jos schreef de allermooiste verhalen zonder ooit maar 1 naam te noemen. Na de dagjes uit bleef er altijd een hoop eten over dat altijd zijn weg naar onze keuken vond en de kinderen kregen van hem vaak een blikje prik, een unicum in die tijd. Wie het schip nu in eigendom heeft weet ik niet, daar komen we vast wel achter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten