Even een klein stukje geschiedenis voor de liefhebber.
Stavoren (in het Fries soms ook Staveren genoemd) is rond het jaar 900 ontstaan langs een waterloop. In de 11e eeuw verkreeg Stavoren van de Brunonen stadsrechten, die in 1118 door keizer Hendrik V bevestigd werden. Het was een belangrijke handelsstad. De grootschippers en kooplieden onderhielden belangrijke handelsrelaties met de landen rond de Oostzee. In 1385 werd Stavoren lid van de Hanze. De schippers uit Stavoren genoten bij passage van de Sont een oud voorrecht; bij de tolheffing werd hen voorrang verleend wat een flinke tijdwinst opleverde. Bij de Oostzeehandel speelde de Amsterdamse haven een belangrijke rol. Holland was met een snel groeiende bevolking voor de voedselvoorziening aangewezen op graanimporten uit de Oostzeelanden. De schippers uit Friesland waren voor Holland om die reden van levensbelang. Bij oorlogen tussen Holland en Friesland koos Stavoren dan ook dikwijls partij voor Holland. Echter niet bij de slag bij Warns dat ook wel aangeduid wordt als de slag bij Stavoren.
Aan het einde van de Middeleeuwen raakte het stadje in verval. De haven verzandde en bij de graanhandel speelde Stavoren geen rol van betekenis meer. Op dit feit is het verhaal Het Vrouwtje van Stavoren gebaseerd. Na deze tijd van verval kwamen er in de 17e en 18e eeuw weer betere tijden met zeevaart naar verre landen. Maar in de 19e eeuw ging het stadje verder achteruit. Van de eens zo internationale haven bleef niet veel over. Op toeristische zomerdagen komt het roemvolle havenstadje echter weer tot leven. Op de pieren bij de haveningang staan twee havenlichten en de vuurtoren.
Windguru had ons al voorspeld dat het met de wind niet de goede kant op zou gaan. En ook de regen is niet niks. Ze hebben op de klok af gelijk met hun voorspelling. In de ochtend rommelen we wat aan en krijgen bezoek. Na de middag even naar de firma Groot en wat boodschappen. En dan wagen we opnieuw een poging. Helaas ook nu is het nog hakken takken tegen de golven, weliswaar wat minder dan gisteren, maar de vraag is of we hier de komende 3 uur zin in hebben. Nou nee, dus we gaan gewoon weer naar binnen en zoeken een oppertje voor de nacht, een heerlijk rustige plek tussen de weilanden, waar we lekker op onszelf de kachel laten snorren. De zeilmaker moet nog even wachten op de opdracht van het gaffeltopzeil. Morgen is er weer een dag en wie weet proberen we het nog een keer.
Aan het einde van de dag worden de stormwaarschuwingen voor het IJselmeer ingetrokken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten