Na een nacht van hevige regen en een gehonoreerde subsidie voor het zagen van de lokale bossen is de toevoeging “rust” slechts een dichterlijke vrijheid. Ik begin de dag moe en met een voor mijn doen “kort lontje”. Er is weinig tijd om de dag even aan mij te laten wennen. Er zit, op een voor mij onverklaarbare manier, haast in de lucht. Ik heb geen zin in het heen en weer springen met fenders en trossen dus ik manoevreer. Het is niet druk in de sluizen en ondanks de regen die in een soort van constante miezer naar beneden dribbelt is het niet echt koud. Slechts de rode tonnen kleuren het landschap dat zich hult in grijzen . Toch kunnen we na de Krammersluizen zeilen, eerst is er niet veel wind maar in de loop van de middag komt er wat meer wind, uit een voor ons gunstige hoek, het grijs vervaagt. Omdat de Haringvliet brug na 15.30 uur pas weer om 18.30 gaat draaien besluiten we naar Ooltgensplaat te gaan. We hebben ook een wasmachine nodig.
Ooltgensplaat ligt verscholen achter dijken, bosjes en een sluisje. Het is er heel romantisch binnen komen. Als de zon dan ook weer gaat schijnen word ik helemaal blij. Komt het toch nog goed vandaag.
Wat minder is, is de enorme blauw alg in dit gebied. Bij het keersluisje hebben ze zelfs een bellenbaan om te proberen het tegen te houden, maar dat is onbegonnen werk, het water, de stenen aan de oever en de paaltjes aan de wallekant ze zijn allemaal groen. Het moet wel een heel slechtziende bioloog zijn geweest die dit fenomeen Blauwalg heeft genoemd.
Bij binnenkomst worden we verwelkomd door een oude baas, die vraagt of we bekend zijn. Zo nee, dan komt hij ons gelijk helpen. Het blijkt dat hij tot afgelopen juni de havenmeester was. Hij kan zijn baan dus duidelijk nog niet loslaten, want hij gaat ook gelijk van alles voor ons regelen, de code van het washok en de stroom, met als goede raad: een euro erin en als het niet werkt gewoon schoppen. Dat doen we dan ook en zie we hebben stroom. Ook de weg naar de supermarkt wordt uitgelegd en voor we het weten staat ook de echte havenpeer voor onze neus. Hij kan het gelukkig goed hebben dat het gras al voor zijn voeten is weggemaaid en we alles al weten. Helaas hebben we met de was een beetje pech. Het wassen gaat uitstekend alleen de droger laat het afweten. Gelukkig is er een was rek in de waskeuken en de rest gaat aan boord, gewoon ouderwets bij de kachel. Morgen wordt het volgens zeggen mooi weer en gaan de lakens buiten op de waslijn. Of we gebruiken ze als waterzeil. Komt vast goed.
Nu ga ik dit bericht weer proberen op het blog te krijgen en ook om een foto door de telefoonlijn de wringen. Met een breiwerk erbij heb ik alle geduld van de wereld en ik hoop meneer HI ook.
Helaas het is niet gelukt, maar ik blijf het proberen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten