Het eiland heeft heel veel bramen die ik niet ga plukken omdat ik geen suiker heb, maar o wat heb ik daar spijt van. Die suiker had ik toch gewoon vandaag kunnen kopen. Domboooo.
Het is heerlijk weer met wind die een beetje uit de verkeerde hoek komt maar Bernard zeilt dat het een lust is. Het kruisen gaat prima en na een paar uur doen we Herkingen aan. We zoeken een bedrijf dat een showroom moet hebben van elektronische kaart systemen.
Als we net in de geul zitten krijgen we bezoek van een meeuw. Dieren schijnen iets met ons te hebben. Was er op het Veerse meer een zwaan die mij spontaan adopteerde en later in de week een meeuw die heel zielig om eten kwam vragen, nu strijkt er een meeuw op onze railing neer. Hij/zij kijkt vol belangstelling naar mijn net verworven kruidnootjes. Met haar zwemvliezen is het moeilijk om houvast te krijgen maar ze is vastbesloten deze lekkernij met mij te delen. Ik doe wat in een bakje en Bernard voert haar. Dat bakje is leeg voor je het weet. Ze blijft geduldig zitten wachten want er zat toch meer in die zak. Ja en… mooi niet…… ik heb nog wel een boterham. Als ik daarmee buiten kom en er stukjes afbreek eet ze uit mijn hand. Ik had verwachtte dat ze dat heel wild zou doen maar niets is minder waar, ze pakt de stukjes beschaafd en voorzichtig uit mijn hand zonder mij pijn te doen. Ze steelt mijn hart. Als haar vriendjes er aan komen verlaat ze de railing en we horen dat ze haar uitlachen: “Wat een watje ben jij zeg! Welke meeuw eet er nu kruidnootjes?" Ze trekt zich er niets van aan, ze poets haar veren en denkt: Toch was het leuk. En dat vonden wij ook.
Na uitgebreide voorlichting en weer wat folders rijker vertrekken we uit Herkingen naar het haventje op de Mosselbank. Ook hier anderhalve boot en rust. Nog even had ik de hoop dat ook hier de bramen tot in de hemel zouden groeien, helaas, geen braam te vinden.
Morgen draait de sluis weer en begint onze reis naar het noorden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten