Nadat Bernard nog even in de ochtend wat zware boodschapjes heeft gehaald vertrekken we. Op precies dezelfde plek als de vorige keer is er een blote man aan de kant, schijnt zijn favoriete plekje te zijn. Nu zit er een aangeklede man naast hem, keurig met zijn knietjes naast elkaar in een soort van welzijnswerkers houding. Hij heeft een soort boodschappenkarretje bij zich, misschien wel met schone kleren. Volgend jaar maar eens kijken of het hem gelukt is om hem in de kleren te krijgen. Deze twee maanden in ieder geval nog niet.
Onderweg worden we opgelopen door allerlei klassieke schepen. We kunnen niet uitvinden of die opweg zijn naar een sail event of dat ze er van terug komen. Onder deze schepen zit ook het Zweedse opleidingsschap Gladan.
In de mast staat een uitkijk en in het gangboord staan de officieren stram voor zich uit te kijken.
Later bij de brug van Rensburg bij de Schiffbegruessungsstelle , verworden tot een toeristische attractie, heet een orkest ze welkom en gaat de vlag in top. Ze doen het niet voor iedere vrachtboot maar wel voor dit soort en andere traditionele schepen.
Het is fris en de kachel is aan, zodat ik ook gelijk een pruimentaart kan bakken. Die eten we op in het haventje waar we op de heenweg ook gingen liggen. De kom heeft slechts een zwem strandje en een hoop houten palen waar je op vast kunt maken. Je kunt niet aan de wal. Er komt ook een groot Deens schip dat grote moeite heeft de lijnen om de palen te krijgen. De schipper lost het op door de lijnen in zijn bijboot weg te brengen. Hij komt in zijn bootje even een praatje maken en we bieden hem en zijn vrouw de andere helft van onze taart aan.
Natuurlijk krijgen we de schaal een paar uur later keurig afgewassen met complimenten terug.
Af en toe is de zuiging van grote schepen aanzienlijk maar het wiegen heeft me zo in slaap.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten