woensdag 29 juli 2015

25 juli 2015

Om 5.30 uur wakker, strak blauw en stralend weer. Niks aan de hand, windstil. Vandaag komen Maaike en Stan Christiaan aan boord. Het is stilte voor de storm.
Van de haven kregen we vanmorgen verse broodjes, nou ja vers is een groot woord. Helaas is hun winkeltje verdwenen en is er niets te koop. Als we het havengeld voor de komende nacht betalen proberen we te achterhalen hoe hun rekening in elkaar steekt. Dat doet de computer. Dat de jeugd niet meer kan rekenen allah, maar een computer niet? Gelukkig kan de wat grijzere generatie  nog steeds goed hoofdrekenen en wij komen tot een heel ander bedrag. Ja ja, we krijgen wel gelijk, maar ja de computer zegt toch dat het anders is. Uiteindelijk krijgen we 1 euro compensatie, maar het klopt voor geen meter, je wordt gewoon opgelicht waar je bij staat. Maar ja je ziet ze denken: je hebt een schip dus ben je rijk, niet zeuren dus.
Bernard krijgt een poetsaanval, vooral niet storen  en ik werk wat administratie weg.
Tegen de tijd dat het bezoek er is trekt de wind al lekker aan om vervolgens tot een ware zomerstorm uit te groeien. We maken leuke filmpjes en vinden dat het dan tijd om in het restaurant tegenover ons schip warm appelgebak te gaan eten en de storm vandaaruit te bekijken. Wat we zien is met geen pen te beschrijven, we zijn nog maar net binnen als we zien dat ons schip langzaam de boldertjes uit de kade rukt Bernard gaat aan boord en brengt een lijn uit naar de vlaggenmast aan het begin van de haven. Overal beginnen zeilen een eigen leven te leven, rollen uit en gaan aan flarden. De mensen van de haven werken zich een slag in de rondte met extra lijnen proberen ze schepen te helpen. Het water komt een halve meter boven de kade te staan en de chaos van een echte zomerstorm is compleet.
Wij zitten in het restaurant en Bernard aan boord.
Stiekem is het wel erg genieten van het uitzicht. Wat een natuurgeweld.
Na vijf uur wordt het wat rustiger en tegen zessen kunnen we weer aan boord stappen.
Een man in het restaurant zegt dat ik straks mijn man maar wat te eten moet brengen. We kijken hem aan en zeggen: we hebben hem net gebeld en gevraagd of hij het eten al klaar heeft. Hij kijkt ons wazig en  ongelovig aan…..

Aan boord duiken we in de voorraad kasten en toveren een lekkere maaltijd op tafel. Daarna gaat ons bezoek naar huis. Het was een stormachtig weerzien

Geen opmerkingen: