Het is altijd een goed gevoel
je huis in vertrouwde handen achter te laten, toch heb ik altijd wat start
problemen als ik op vakantie ga. Het grote “dag huis, dag tuin, dag
opbergschuur” is een drempel die ik moeilijk kan nemen, maar het is gelukt.
We begonnen de dag met een
kopje koffie met Misha die met haar bootje nog even langszij kwam. We waren
niet echt vroeg, maar waarom zouden we, het was vakantie en dat hebben we meer
dan ooit verdiend.
We beginnen met lekker onder
de fok koers te zetten richting Wierumerwad. Het weer is schitterend en dat
gaat alleen maar beter worden als we de weergoden moeten geloven. Persoonlijk
ben ik geen liefhebber van 30 graden,
maar met een natte doek in de nek moet het op het water vol te houden
zijn.
Het wantij halen we niet,
ondanks de verwoede pogingen van Bernard om een andere route te vinden, wat
slechts als resultaat heeft dat we behoorlijk schuin komen te liggen.
Als het water weg is blijken
de tonnen niet direct op de juiste plaats te liggen. Dat weten we dan voor de
terugweg. Tijdens het laagwaterwachten vermaakt Bernard zich op de ton en ik ga
er met mijn fototoestel op stap. Er komen 2 wadlopers langs lopen, ze
fotograferen schaamteloos ons schip maar een groet kan er niet vanaf, vreemde
lui.
Veel eten ligt er niet op de
plaats maar wel veel zeesla waar we een heerlijke pesto van maken. We eten
heerlijk buiten en als er voldoende water is gaan we nog even een stukje verder
varen naar het Smerig gat. Een prima plek voor een overnachting.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten