Helaas het snoei seizoen is weer begonnen. Er wordt vooral in de nacht weer flink gezaagd en daar wordt dit meisje niet echt vrolijk van. Ik ben dus zeer vroeg op. Genoeg tijd om een koek te bakken want gisteren werd mij zo langs de neus weg gevraagd wanneer de "Kaffee mit Kuchen" kwam, we waren nu immers in Duitsland.
We zien alle schepen het zeegat kiezen en zich opmaken voor de wedstrijd. Onze havenmeester en haar man gaan als kontrole schip mee. Zij kontroleert en hij vangt makrelen. Nog snel wordt ons een getijdenboekje van de haven in de handen geduwd en gezegd dat we altijd welkom zijn. Haar telefoonnummer staat op het info bord.
Na het startschot gaan we kijken bij de fietsen, kiezen er twee en gaan het dorp in. Ook hier zijn de lokaaltjes heel aardig en behulpzaam. We doen wat boodschapjes en bekijken de omgeving. Even is er bij mij wat paniek als ik denk dat de fiets niet remt, zei de havenmeester daarom: "gebruik wel op eigen risico"?. Maar het blijkt een echte duitse fiets met handremmen, ziet er goed uit, je moet alleen terugtrappen om te remmen. Als ze nou dass Fahrad zurueck hadden gegeven, hadden we het ze nog eens uit kunnen leggen.Deze fiets valt onder de categorie : doe maar net of je het snapt!.
Helaas gaan we net iets te laat de haven uit, de hele prikkengeul gaat prima, prachtig tussen hoge banken door met hier en daar een zeehond. Helaas zit er aan het aan het einde waar de geul begint een drempel, we lopen vast, gaan voor anker en wachten.
Het is fris, niet het mooie weer van de dag ervoor.
Mijn laarzen ondergaan dan ook een metamorfose, gewoon het mes erin, ik wil korte laarsjes waar ik snel in en uit kan. Geen gehannes met toch al natte kleren.
Als we vertrekken is het inmiddels 16.00 uur. We gaan richting Hohe Weg. Met stroom mee en opnieuw alleen onder fok en kluiver gaan we als een speer. Zo langzamerhand denken we erover het grootzeil maar te verkopen aan de hoogste bieder, hij is tot nu toe nog niet omhoog geweest. Gelukkig horen we van andere zeilers hetzelfde verhaal. De Hohe Weg is prachtig en slingert alle kanten op. bijna aan het einde moeten we opnieuw even wachten. Aan het einde gaan we voor anker, het regent inmiddels behoorlijk. dat is voor het zout aan dek denken we dan maar. Morgen houden we een rustdag en daar ben ik hard aan toe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten