Thuis

Lieve mensen wij zijn weer thuis
Helaas hebben beide computers de reis niet overleefd
Daar wordt aan gewerkt
Het verhaal wordt absoluut afgemaakt alleen wat later.

We hebben het geweldig gehad
en we hopen jullie het zo spoedig mogelijk te kunnen laten zien.

Vrijdag 19 augustus 2011

Het is vroeg dag. We vertrekken richting zee en de andere schepen richting sluis en kanaal. Het waait stukken harder dan gisteren en ondanks we flink tij mee hebben schiet het niet echt op. Buiten moet het nog ruiger zijn. Wat Bernard doet besluiten Cuxhaven binnen te lopen en tot morgen te wachten. Rond 10 uur vinden we een goeie plek en hebben we opnieuw een vrije dag. Bernard werkt aan zijn huisjes voor de club en ik ben zoet met naald en draad.

Bij het havenkantoor staan fietsen, die je gratis mag gebruiken. Bernard gaat erop uit en vindt een Lidl waar hij wat boodschapjes doet. In de avond werk ik mijn dagboeken bij en ga ik proberen ze op het net te krijgen. Helaas is de pc kapot en kan ik de foto' s moeilijk op het net krijgen. Die moeten er dan maar als ik thuis ben ,tussen worden gevoegd. Het is niet anders.

Donderdag 18 augustus 2011

Het is een stralende dag, nauwelijks wind. We kneuteren een beetje aan, fotograferen de haven bij eb en Bernard helpt wat andere Nederlanders met het strijken van hun mast. Inmiddels hebben we besloten niet door het kanaal te gaan maar toch weer terug over het wad. We maken een wandeling langs de sluis en opnieuw is daar een pruimenboom die niemand aardig vindt. Alle pruimen liggen te rotten op de grond. Gelukkig heb ik een jurk met grote zakken en heeft Bernard lange armen. Zo zonde al dat fruit, waar niemand iets mee doet. Ik kan wel een varende jammakerij beginnen.

Doen we niet,maar we maken wel allemaal andere lekkere happen en natuurlijk weer een taart. Niet op de kachel maar via een bijzondere opstelling gewoon op het gas. We worden nog eens heel slim in het maken van alternatieve oventjes.

De sluis in Ottendorf is heel speciaal. Via een gat in de dijk kun je bij halftij onder de dijk door varen en kom je in een soort van haven bekken. Als het water stijgt, worden de deuren dicht gedrukt en is de tunnel dicht. Dan gaat er een hefdeur voor en kan het schutten beginnen. Je kunt dus maar heel beperkt door de sluis zowel vanaf het kanaal als via de Elbe. Ik ken geen andere plek die iets soortgelijks heeft

We worden door onze achterburen uitgenodigd voor een borreltje, hele gezellige mensen die ook al zo'n drie maanden onder weg zijn geweest. Helaas is er ondertussen in hun huis ingebroken, de kinderen hebben alles afgehandeld. Ze zijn wel benieuwd wat er nog over is. Sneu. In de avond komt Rolf van de Equilibrist nog even gezellig buurten. Tanja slaapt al, ik zoek wel wat boeken voor haar bij elkaar, ze is door haar boeken heen en deze drijvende bibliotheek kan wel wat missen. Het was een gezellige en ontspannen dag.

Woensdag 17 augustus 2011

Als we vertrekken is het niet meer zover naar de sluis in Brunsbuttel. Net voor de sluis gaan we gasolie bunkeren.

Even probeert een groot Duits motorjacht met veel geweld voor te piepen maar dat pikken wij Hollanders niet, de complete enclave komt in verzet. Want wij zijn natuurlijk niet de enige Hollanders die op weg naar huis zijn.

Het lukt in ieder geval niet, hij moet gewoon op zijn beurt wachten en zo hoort het ook.

De man van het bunker station heeft een bijzondere kijk op relaties want zijn shirt liegt er niet om. Hij is reuze trots op dit statement en misschien ben je dat ook wel als man maar een vrouw zie ik niet gauw in een variant van dit exemplaar. 

Na het bunkeren gaat de sluis gelijk open en we kunnen nog mee. Het is druk. Eenmaal uit de sluis gaan we om de hoek naar de jachthaven om te wachten op het tij. Dat is heel erg tegen en we hebben de grootste moeite om de hoek om te komen. Eenmaal in de haven zien we een klas met kinderen die allemaal zeilles krijgen. Je haalt de wedstrijd fanaten, met slimme etterbak trucjes er gelijk uit. Niet te geloven, zo jong als ze zijn, gaat het mes op tafel. Lachen.

Maar er zijn er ook die al neuspeuterend een beetje met hun helmhoutje zitten te rotzooien, die moeten van pa want de wou altijd al een boot, dus mocht het er nog van komen dan kan zoonlief tenminste al zeilen. Ik vrees dat het ijdele hoop is. 

Tegen de kentering gaan we weer weg, helaas zet het tijd door de harde wind wat langer door en moeten we nog steeds ploeteren om in Ottendorf te komen. Eenmaal daar gaan we lekker uit eten, we zijn moe. Of de mast naar beneden gaat en we door de kanalen verder gaan weten we nog niet, dat zien we morgen. Wat we wel zeker weten is dat we een dagje blijven liggen. We zijn gewoon heel moe. Morgen zien we wel weer verder.

Dinsdag 16 augustus 2011

Nadat Bernard nog even in de ochtend wat zware boodschapjes heeft gehaald vertrekken we. Op precies dezelfde plek als de vorige keer is er een blote man aan de kant, schijnt zijn favoriete plekje te zijn. Nu zit er een aangeklede man naast hem, keurig met zijn knietjes naast elkaar in een soort van welzijnswerkers houding. Hij heeft een soort boodschappenkarretje bij zich, misschien wel met schone kleren. Volgend jaar maar eens kijken of het hem gelukt is om hem in de kleren te krijgen. Deze twee maanden in ieder geval nog niet.

Onderweg worden we opgelopen door allerlei klassieke schepen. We kunnen niet uitvinden of die opweg zijn naar een sail event of dat ze er van terug komen. Onder deze schepen zit ook het Zweedse opleidingsschap Gladan. 

In de mast staat een uitkijk en in het gangboord staan de officieren stram voor zich uit te kijken.

Later bij de brug van Rensburg bij de Schiffbegruessungsstelle , verworden tot een toeristische attractie, heet een orkest ze welkom en gaat de vlag in top. Ze doen het niet voor iedere vrachtboot maar wel voor dit soort en andere traditionele schepen.

Het is fris en de kachel is aan, zodat ik ook gelijk een pruimentaart kan bakken. Die eten we op in het haventje waar we op de heenweg ook gingen liggen. De kom heeft slechts een zwem strandje en een hoop houten palen waar je op vast kunt maken. Je kunt niet aan de wal. Er komt ook een groot Deens schip dat grote moeite heeft de lijnen om de palen te krijgen. De schipper lost het op door de lijnen in zijn bijboot weg te brengen. Hij komt in zijn bootje even een praatje maken en we bieden hem en zijn vrouw de andere helft van onze taart aan.

Natuurlijk krijgen we de schaal een paar uur later keurig afgewassen met complimenten terug.

Af en toe is de zuiging van grote schepen aanzienlijk maar het wiegen heeft me zo in slaap.

Maandag 15 augustus 2011

Als we wakker worden schijnt de zon. We weten gelukkig nog hoe die eruit ziet, Op de railing van ons schip zit een briefje of we ons willen melden bij de havenmeester, met een sleutel voor de douches en een kaartje voor een gratis drankje. We varen naar de aangegeven haven en moeten wel 1 euro betalen voor de stroom, of we dat teveel vonden. Havengeld hoeven we niet te betalen want het is zijn haven niet. De bon geven we aan het schip dat voor ons ligt uit Basel want we gaan nu naar de sluis.

Bij de sluis hebben we nog even tijd dus maken we vast aan de Thiessenkai waar de kar met boeken staat. Ik scoor een super leuk boek, een cd en een computerprogramma. Dan gaat de sluis ook al open. Hel;aas had ik een fender niet goed vastgemaakt en gaat ie er vandoor. Andere schepen waarschuwen en Bernard gaat getooid met pikhaak er achteraan. Ach een beetje acrobatiek is hem niet vreemd. Onze achterburen vroegen zich af of je wel op de sluisdeur mocht komen. Bernard zegt dat als je niks vraagt ze ook geen "nee" kunnen zeggen. Groninger boeren slimmigheid noem ik zoiets.

Onderweg zien we een paar keer een ree langs het water, 2 weet ik er voor de lens te krijgen. De andere is mij te slim af. Het blijft een prachtig kanaal. Op diverse plaatsen zijn watervallen, wat wil je na zoveel regen. Ook is er een stuk van de boshelling naar beneden gekomen en het kanaal in gegleden, daar wordt aan gewerkt .Ik hoop dat het een paar dagen droog blijft. De regen ben ik meer dan zat.

We gaan door tot Rensburg, het is nog vroeg. 

We varen helemaal door tot het eind, dicht bij de stad, daar is een mooi steiger van de Ostseedienst Kappeln.  Nergens staat een bordje dat  het niet mag. We weten dat net achter het terrein een hele grote supermarkt ligt, daar loop ik gauw naar toe. Bernard blijft aan boord voor het geval dat we toch worden weggestuurd.

Onderweg terug zie ik een pruimenboom, dat wordt smullen, de pruimen uit Denemarken zijn net op. Er zijn ook heel veel bramen. Als alle auto's van het bedrijf weg zijn ga ik ze halen. Ondertussen komt er iemand van security die zegt dat hij het grote hek dicht gaat doen. Als ik zeg dat ik er niet uit hoef zegt hij: oh u bent van het schip. Prima dan weet ik dat. Geen probleem.

Het is er heerlijk rustig. We hebben wel al de meeuwen en aalscholvers van het steiger gejaagd.Ik hoop niet dat we morgen een volkomen onder gepoept dek hebben. 

Zondag 14 augustus 2011

Heel vroeg in de morgen krijgen we buren, die doen zo zachtjes dat je bij het wakker worden denkt dat je gedroomd hebt. Helaas is de zon alweer geruild voor bewolking. Er is geen blauw meer te zien.

We gaan naar het centrum van Kiel omdat we graag naar het zeeaquarium en het scheepvaartmuseum willen. We vinden een plek waar de heeeele grote passagiersschepen liggen. Mijn hemel wat een monsters zijn dat. Te lelijk voor woorden, daar wil je toch niet op gezien worden?

We liggen nog niet vast of de eerste druppels vallen. Het gaat weer regenen.

Bernard krijgt bij het aquarium bejaarden korting, het is even wennen om er voor uit te komen, maar dan levert het geld op. Geeft niet hoor, binnen is het donker niemand die het ziet hoor. De vissen zijn heel mooi, ik kan me heel goed voorstellen dat een aquarium rustgevend kan zijn, maar ik blijf beesten in kooitjes niks vinden. Klinkt inconsequent en dat is het ook.

Na de vissen op weg naar de boten. Helaas blijkt het museum ivm verbouwing gesloten te zijn, dat is jammer, maar een goede reden om nog eens terug te komen.

We gaan terug naar boord waar we ons vermaken met boeken en knutsel, want opnieuw trekt de hemel al haar sluizen open. 

Zaterdag 13 augustus 2011

Nog even wat boodschapjes en we verlaten Kappeln. We zijn niet de enige. Het waait iets minder maar het ziet er buiten de Schleimond nog steeds ruig uit. Dit keer komen we wel goed door de branding. Het is verderop rustiger. Toch zien we een klein bootje naast ons zo'n reuze sprong uit het water maken, dat we de onderkant van zijn boot zien. Duidelijk geschrokken keren zij, net als wij de dag ervoor, terug. Verstandig. Voor ons wordt het een heerlijke vaardag. Soms wat zeilen maar het grootste deel staan toch de blauwe zeilen bij. Strak blauwe lucht en de zon, super. In de buurt van Kiel zijn een paar ruzieboten met een oefening bezig. Alle scheepvaart wordt uit de buurt gehouden. Aan het einde van de oefening doet een brandweerboot kunstjes met water. Het is te ver weg om te snappen waar ze mee bezig zijn. Maar uit de verte is het een mooi gezicht. 2 SAR bootjes rukken uit en komen even later met een een kleine motorboot als sleep terug. Eenmaal in Kiel gaan we naar de Britse jachtclub. Het blijkt dat je daar gewoon mag afmeren. Ook nog eens voor een zacht prijsje. Het complex wordt dag en nacht bewaakt. Er is een grote lounge met televisie, boekenkast en de krant. Voor 2 mensen doen ze bar niet open. Je kunt er wel eten. Helaas is het internet kapot. De boxen zijn heel groot en er is gratis water en stroom op de steiger. We liggen er heerlijk rustig met mooi uitzicht.

Vrijdag 12 augustus 2011

Het weer lijkt opgeknapt, er schijnt een waterig zonnetje, maar het waait pittig. We besluiten door te varen naar Strande. Grote marina in de buurt van Kiel. Hebben vast een betaal automaat.

Eenmaal buiten de pieren is het foute boel. De golven laten de kruidenpotjes spontaan het luchtruim kiezen. Bernard zijn pinda pot doet vrolijk mee en de kluiverboom duikt in de golven alsof het zomer is.

Om ons heen komen schepen met hun kiel boven water, dat is zelfs een zeebonk als Bernard te veel.

Zonder aarzeling maakt hij rechtsomkeert met de opmerking: "Volgens mij is Kappeln ook heel mooi".

Over het stukje naar buiten van een kwartier doen we terug in 3 minuten. Het stuift er over. Eenmaal in de Schlei is het gelijk rustig. Het regent nog af en toe maar het is te doen. Het is een schitterend gebied. We vinden een mooie plek bij de brug en kijk het weer knapt op. We gaan de stad in op zoek naar een bank en dan ontdekken we een boekenwinkel met heel veel hele mooie zeilboeken. Bernard slaat zijn slag. 

's Avonds gaan we uit eten. Een paar Denen die wij onderweg leerden kenden vertelden ons dat zij in Duitsland altijd uit eten gingen omdat de porties zo groot zijn. Nou dat was niet gejokt. Mijn hemel wat veel. Normaal eten wij van zoiets samen 2 dagen en hier verwachten ze dat je dat in 1 keer in je eentje naar binnen werkt. Dat gaat me niet lukken, Bernard offert zich op....... 

De prijzen zijn voor onze begrippen heel laag, Duitsland heeft duidelijk een buiten de deur eetcultuur. Er wordt echter wel gewoon gerookt in het restaurant, later blijkt er een kleine ruimte te zijn waar mensen kunnen zitten die niet roken. Niet alleen in Duitsland maar ook in Denemarken wordt heel veel gerookt. Dat hebben ze zeker met elkaar gemeen. Verder zijn de Denen echte familie mensen en gaan in Duitsland de mannen heel vaak dingen samen doen. Je ziet ook vaak jachten met alleen mannen en kinderen.

Aan het einde van de avond eten we samen in een grote strandstoel met onze jassen aan en dicht tegen elkaar aan, een hele grote ijs. Het is tenslotte toch zomer....

Donderdag 11 augustus 2011

Het weer weet van geen opknappen. De regen blijft met bakken naar beneden komen. In de haven is een theaterfestival aan de gang van jonge mensen die vertellen over het gebied. Ondanks de regen komen er met een veerpont regelmatig mensen aan. Ze worden opgewacht door een klein orkest van 3 dames die met gestreepte jurkjes op blote voeten, dapper en met verve de mensen welkom heten. Tussen de regenbuien door lopen we even over het terrein, helaas hebben we niet genoeg euro's aan boord om de voorstelling bij te wonen. Er is hier geen flappetap  dus zoeken we in alle broek en jaszakken 17 euro bij elkaar dan kunnen we net het havengeld betalen en hoeven we niet in de stortregen naar de volgende haven te varen. De vorige haven had ook al geen bank of pin automaat, kun je nagaan hoe afhankelijk wij inmiddels zijn van het plastic kaartje. Zo ge(ver)wend aan deze betaalmethode dat we vergeten dat contant ook een manier van betalen is.

Het bewijs van betaling is hier een met de hand gehaakt koordje. Zit die havenmeester dus iedere dag met een andere knot wol een draadje te haken, geweldig. Dan wil je wel gewoon met papiertjes inplaats van plastic betalen.

Schleimunde was vroeger een Loods station. Schepen kregen hier de loods aan boord. Overal staan boordjes die verhalen over deze tijd. Tegenwoordig worden de grote schepen in Kiel beloodst.

Aan het einde van de dag komt de Klipper Najade van Hans en Janet de Schlei in zeilen, we spreken elkaar even via de marifoon. De haven is te klein voor hem hij gaat door naar Kappeln, dat volgens hem heel mooi is. Janet is niet aan boord. Met pubers in huis is het moeilijk alle neuzen 1 kant uit te krijgen.

Meevaren zit er niet in op dit moment.

Er komen 2 huurjachten binnen met jonge mensen. Ze hebben de boot voor 1 week gehuurd en nog niet anders dan wind en regen gezien. Sneu

Bernard gaat lekker aan de grote tafel een nieuw huisje voor zijn treinbaan bouwen. Morgen zien we wel weer. Zoals deze vakantie al eens een schipper zei: "Ik ben niet op vakantie om in de regen te staan" O zo!

Woensdag 10 augustus 2011

Een beetje onrustig was het wel. Het waaide heel de nacht behoorlijk en de regen kwam met bakken naar beneden. Ik begin het gevoel te krijgen dat ik op herfstvakantie ben en dat ik mijn winterlaarzen alvast uit de kast kan halen. Nu zou ik het liefst met een vriendin naar Nieuweschans gaan, lekker in het warme water hangen. Dromen in de lavendelkamer, lekker lunchen en bijkletsen. Komt wel weer.

Helaas is er geen aanvoer van verse vis. Jammer want in de supermarkt is ook niets bijzonders te vinden, gelukkig is onze voorraadkast nog niet leeg en komt het in de avond vast wel goed.

Het weer is onstabiel met soms een bui maar ook wat zon. We vertrekken, de wind is uit de goede richting.

Onder fok en kluiver varen we met een gemiddelde van 4 tot 5 knopen richting Schleimunde. Helaas begint het rond 14.00 uur serieus te regenen en behoorlijk te waaien. Het is dus hard werken vooral voor Bernard die de regen dapper doorstaat. Geen echt foto weer. Natte lenzen en brillenglazen.

Tegen 18.00 uur lopen we de kleine haven binnen. We zijn kledder en voor zoveel natte kleren is onze douche bijna te klein. Droom ik van het Bad Nieuweschans, Bernard zou wel aan de Gluhwein willen.

Wie weet is het morgen beter............

Dinsdag 9 augustus 2011

Heerlijk geslapen en de wind valt mee, het zonnetje schijnt zelfs een beetje. We besluiten toch te vertrekken en bij Sonderborg te kijken hoe het lijkt. En het lijkt goed, de wind is pittig en uit de goede hoek. We gaan door richting Maria Minde. Onderweg komen we weer een ankerbal tegen op een hele mooie plek, we gaan erop liggen voor de lunch, het lijkt ons niet zo'n goed plan om er voor de nacht te blijven gezien de harde verwachte wind. Nou die wind laat niet op zich wachten, eenmaal de hoek om blaast ie vol in ons gezicht. Het wordt dus een "blauwe zeilen" tocht. We gaan dan ook niet verder dan

Langballigau, een kleine duitse haven. Gelukkig hebben we nog wat euro's aan boord. Het is een kleine haven waar je ook statiegeld vrij bier kunt kopen. Verder is het met de naastgelegen camping een groot toeri oord met kroegen en andere eettenten, waar je vooral ijs en braadworsten en gebakken vis kunt kopen. We preferen toch maar ons eigen boord restaurant. Het blijkt dat je 's  morgens vroeg verse vis aan de kade kunt kopen, daar hebben we zin in.

In deze haven is gratis internet dus gebruik ik mijn tijd om het blog bij te werken. Helaas begeeft mijn pc het en duurt het foto's downloaden via mijn macje een kwartier per foto. Maar het lukt. 

Ook deze haven is bij deze windrichting en op deze plaats ( gelijk bij de ingang) zeer onrustig.

Maandag 8 augustus 2011

Na een zeer onrustige nacht, veel wind en een hoop gebonk met 2 schepen langszij besluiten we niet langer in Sonderborg te blijven. We hebben nog wel een gezellig kletsje met de buren, die ons uitleggen wat "blauwe zeilen" zijn.  Nee, het zijn geen schippers met een slok op. Het zijn de Deense schippers die met vol tuig toch de motor aan zetten. Wij verbaasden ons al vaak hoe schepen zo hoog aan de wind konden zeilen, maar dit is het antwoord. Ze voeren geen kegel, (ook dit heeft niet met drank te maken) en lijken dus een zeilschip maar zijn volgens de wet een motorboot. Nou zijn de Denen toch niet zo van de regels. Je zult zelden een Deens schip met een ankerbal zien, een ankerlicht is ook niet gebruikelijk. Alleen de vlag weghalen dat doen ze weer wel. Er is ook niemand die erop let, waterpolitie of anderszins wetgevende dienaren heb ik in Denemarken niet gezien. Niet op het water en slechts 1 x aan land en die stond het verkeer te regelen.

Maar goed een schip met "blauwe zeilen" is een schip met de Bottom Diesel Sails aan.

We zien ook Jucco met zijn 'Meeuw' Sonderborg verlaten. Hij gaat met zijn zoons een rondje Funes varen.

Wij gaan het slot bekijken. Het is niet goedkoop maar je krijgt wel waar voor je geld. Helaas heb ik halverwege lege batterijen, heel erg jammer want ik had graag wat meer foto's gemaakt.

Foto's maken in een museum is hier bijna nooit een punt en wat ik helemaal heerlijk vind is dat ze

hier geen van die krakende schoenen meneren in donker blauwe pakken achter je aan sturen. Daar heb ik echt een ontzettende hekel aan. Rustverstoorders met de handjes op de rug, grrr.

Hier is gewoon video bewaking.

Na ons bezoek ga ik nog even de stad in en de eerste winkel die ik tegenkom is weer een kleine kringloopwinkel en een bandjes en kantjes winkel. De boodschappen moeten dus even wachten.

Leuke aankopen gedaan bij super aardige mensen. Ik heb zelden mensen met zoveel liefde 2e hands spullen zien inpakken. En ik krijg ook nog van alles gewoon mee. Bof ik even.

Dan is het bijna 15.00 uur en vertrekken we, we gaan weer een stukje terug. Daar is een ankerboei en daar kunnen we lekker aan hangen, geen zorgen over een anker en geen buren. Morgen gaat het nog harder waaien. We zien wel. Er zijn er meer die hier lekker voor anker gaan, ook dat zijn rustzoekers net als wij.

Zondag 7 augustus 2011

Voor we weg gaan maken we een wandeling in het bos met prachtige hoge bomen. Als we ooit een nieuwe mast nodig hebben kappen we hem hier. Het weggetje loopt naar het water en daar ontdekken we mosselen. Daar wil Bernard wel even voor terug lopen. We gaan door het dorp naar een huis in aanbouw. Er naast staat een vervallen huisje met een paar pruimen bomen. Heerlijk daar ga ik nog even voor terug. Ieder met een eigen plastic zakje gaan we op weg. 

Er is naast de pruimen een muurtje met trap naar een heel mooi strandje. Daar zoek ik stenen en schelpjes en ontdek ik langs de bosrand wilde orchideetjes.

Helaas moeten we verder. We gaan naar Sonderborg. Het blaast een beetje uit de verkeerde hoek maar met fok en onder water zeilen komt een mens een eind. De eerste brug is hoog genoeg, op de tweede brug moeten we wachten. Er staan hele mooie huizen langs het water en de nieuwe universiteit met een prachtig kunstwerk voor de deur. Er wordt ook nog het een en ander gerestaureerd. De oude universiteit staat waarschijnlijk aan de overkant. Prachtige gebouwen helaas ontsiert door grote flats op de achtergrond. Er zijn relatief heel weinig flats in Denemarken en als ze er al zijn dan hooguit 3 hoog. Hier is dat anders.

Gelijk na de brug is er plek en daar schieten we naar toe. We liggen er een poosje alleen, maar uiteindelijk krijgen we heel aardige buren. 

Morgen gaan we naar het Slot dat aan de haven staat. Nu lopen we even langs de kaai naar Jucco die met zijn Meeuw ook in de haven ligt.

Helaas zijn de mosselen die met zoveel liefde zijn geplukt niet te eten. Tijdens het koken ruikt het nog heerlijk maar de schelpen zijn heel groot en er zit echt een heel armetierig klein mosseltje in met een grond smaak. Die zijn dus voor de krabben. Nee geef ons de Waddenmossel maar.

Zaterdag 6 augustus 2011

Die Deense Klaas Vaak is het toch niet hoor. Potdorie. Maar we staan vroeg op en gaan met de bus opnieuw naar Nordborg. Op het terrein van het kasteel is van alles te doen en te zien. Middeleeuwse schepen varen op het meer naast de Borg. De meeste mensen zijn naar de trend des tijds gekleed.

Alleen een middeleeuwse baby met een plastic tut in de mond????? 

Bernard gaat boogschieten bij een rondborstige dame die hem laat schieten op een groot bord waar een ree op staat. Schiet ie nog raak ook. Bah.

Verder is er een smid, een houtdraaier, honden show, edelstenen, wol kaarders, helaas geen spinners en schepen compleet met roeiers en trommels.

Op de evenwichtsbalk proberen studenten met stokken elkaar op de grond te krijgen. Het is gezellig en niet overvol.

We nemen de bus rond 12.00 uur weer terug en vertrekken. De bedoeling is Sonderborg maar net voor de eerste brug zien we een heel krikkemikkig steiger. Eens moet dit een leuke kleine jachthaven zijn geweest. Nu is er niet veel meer van over maar biedt leuk uitzicht op de huisjes en het bos. Later voegen zich nog wat duitse jachten bij ons en eentje weet te vertellen dat er vroeger een restaurant was. De eigenaar is overleden en de zoon die het overnam ook, het staat leeg. Men moet het daar niet zo op duisters hebben gehad. Er is ook heel veel strijd geweest met de duitsers in dit gebied.

We liggen er nu met een prachtig uitzicht voor Bernard want ik ga mijn slaap inhalen.

Vrijdag 5 augustus 2011

Na het ontbijt gaan we anker op en kiezen we voor de jachthaven met de supermarkt. De overkant ziet er mooier uit , daar moet je niet liggen maar tegenaan kijken. In de haven is een kleine supermarkt en er komt een busje dat je gratis  naar Nordborg brengt. Dat doen we in de middag, de bus stopt op het busstation met een grote supermarkt. Slim voor als we weer terug gaan. We bekijken het dorp en het voormalig slot, wat nu een High School blijkt te zijn. Je kunt er niet in maar morgen zal er een middeleeuws feest zijn. We kunnen nu lekker fotograferen, misschien struikel je morgen wel over de mensen. 

In het dorp is een sportzaak en kopen we een leuk jasje voor Bernard en ik kan het niet laten wat leuke bollen wol te kopen. Het is een leuke plaats en misschien gaan we nog wel naar het middeleeuwse festival. Nu gaan we met verse boodschappen in het busje naar boord.

Er blijkt ook gratis internet te zijn.

Donderdag 4 augustus 2011

Vandaag blijven we lekker voor anker liggen. Het is een redelijk mooie dag en de uittocht van schepen is prachtig om te zien. Het is bijna leeg te noemen. Tegen de middag komen de eerste schepen al weer aanvaren en zoeken een oppertje. Bernard gaat opnieuw het roefdak poetsen en schilderen en ik kan wat tijd besteden aan mijn handwerk. Net als alles helemaal klaar is en het dak strak in de verf zit begint het te regenen. Al Bernard zijn harde werk is voor niets geweest, het zal dus weer een keer over moeten. Echt heel vervelend en de-motiverend. Het is niet anders. Tegen de avond knapt het weer gelukkig weer een beetje op. Morgen gaan we naar de haven voor nieuwe boodschappen. 

Woensdag 3 augustus 2011

De dag begin ik met een stevige wandeling en mijn camera. Toch is het dorp niet heel bijzonder. Er staan een paar oude vakwerkhuizen maar het overgrote deel is nieuwbouw. Op zichzelf niet echt verkeerd want ook de telefoonpalen waaraan de vogelkastjes zijn op gehangen en een blik vanaf de heuvel naar de zee zijn de moeite waard. 

Als ik aan boord kom is Bernard wakker en word ik verrast met een lekker kopje thee. We ontbijten op het achterdek en ondertussen bestudeer ik het leven op het schip achter mij. Aan boord 2 heren 1 dame, 1 dochter en 1 zoon. De dochter is een zeer duidelijke puber met een ongekend hoog diva gedrag. Als het hele gezin klaar staat om weg te varen levert dit een groep mensen op met zeilpakken, zwemvesten en handschoentjes. Dan komt dochter lief naar buiten, gooit het haar in de nek, zonnebril op en sjaal wapperend in de wind. Je zou haar eerder in een Lamborgini zetten dan op een zeilschip.

De blik verraadt dat men vandaag op haar niet hoeft te rekenen, met de Ipod in de oortjes is ze even zoek. Dan moet er bij het wegvaren een ongelofelijke ingewikkelde manoever worden gemaakt (want zo staat het op papier) inplaats van gewoon de lijnen los en weg ben je. Ze liggen aan hoger wal. We zien een oude baas die langs de kant staat zijn wenkbrauwen omhoog trekken, een minzame glimlach om zijn mond. Er valt altijd wat te leren.

Onder fok en kluiver zetten we onze reis voort, het waait pittig. Later op de dag komt een gereefd grootzeil erbij. Het is een heerlijke toch met veel te kijken.

We eindigen in het Dyvig Fjord. Een prachtig fjord dat ook in de boeken beschreven wordt als een van de meest beschutte plekken in Denemarken. We gaan er voor anker en we zijn niet de enige. Er valt een heleboel te zien. Ankeren is niet zomaar iets, dat moet je kunnen. We zien het bij een duits jacht helemaal mis gaan. Van andere schepen komen kleine bijboten die met ankers, touwen en een hoop enthousiasme de zaak redden. Na de 4e poging ligt het schip eindelijk voor anker. En dan de vader die als een gek zijn eigen bijboot achterna zwemt omdat zoonlief de knopen toch niet zo goed beheerst als pa wel dacht. Daarna moeten 2 hele grote honden in de bijboot worden gehesen ook dat vraagt enige vaardigheid, wat een gesjouw. 

Dan uit het niets ineens weer een zwanenpaar dat recht op ons schip afkomt met weer twee jonkies. Een van de zwanen eet keurig uit mijn hand. Ik blijf het een wonderlijk fenomeen vinden dat dieren altijd op ons schip afkomen. Je zou bijna denken dat we de vlag van de internationale voedselbank varen. Maar het blijft aandoenlijk, zeker als ze hun jongen meenemen. En zeg nou zelf een boterham kan er toch altijd wel af.

Dinsdag 2 augustus 2011

Ook nu in de morgen blijken wind en mist langslapers te zijn. Geen probleem, we gaan vroeg in de morgen grote boodschappen doen. Dan is er nog werk te verzetten op het internet en als alles erop staat gaan we er als een speer vandoor.

De wind speelt deze dag een spelletje van hard naar zacht en omgekeerd. We laten ons niet ontmoedigen en gaan richting het eiland ALS. 

Omdat we laat vertrokken zijn komen we na vijven aan maar er is nog plek. Fynhaven is een kleine haven met een strand. Ook hier liggen bergen zeewier te rotten. Dat meurt. We snappen niet waarom de plaatselijke boer niet even met een trekker over het strand kan gaan en de boel in een hoek smijt en aansteekt. Misschien doen ze dat alleen in het zuiden, Spanje en Italie, die houden hun stranden altijd super schoon. Toch mag het wier de pret niet hinderen. Er wordt veel gezwommen, niet alleen door bootjes mensen maar door de mensen van de camping  die naast de haven ligt.

In de haven zwemt een zwanen echtpaar met 2 jongen. Ze gaan van boot naar boot voor eten. Als de jongen moe zijn stoppen ze hun koppetjes in de veren, ze slapen en pa en moe zwemmen beschermend om hun heen. Ze slapen niet lang, het zijn zwaantjes met hazenslaapjes.

Maandag 1 augustus 2011

De ochtend tovert niet echt een blijde glimlach op Bernard zijn gezicht. Mist en geen wind.

Als we anker op gaan hangt zowat het hele onderwaterbos aan de ankerketting. Het is even werken met pikhaak en waterstraal. Op zulke momenten ben ik heel blij met de elektrische ankerlier.

We zetten toch de zeilen en heel, heel langzaam bijna als een soort van betovering komen de eerste rimpeltjes in het water. "Natuurlijk altijd eerst waar andere schepen varen" hoor ik nog mopperen op de achtergrond maar dan toch ineens is er wind, niet veel dus duidelijk tijd voor een nieuwe truc bij het hijsen van het gaffeltopzeil. Wat kunnen jongens toch zoet zijn met een stukje stof met touwtjes eraan.

Het wordt een prachtige zeildag met een hoop mooie en nieuwe spannende schepen. Aan het einde van de rit moet het topsail er toch nog snel af. We leerden het al op de zeevaartschool. Je eerste rif is je gaffeltopzeil. 

We komen in Faaborg aan en zoeken een plaatsje, erg vol, dus gaan we gewoon tussen de grote jongens. Prachtig uitzicht totdat we buren krijgen. Gelukkig heeft Bernard nog net op tijd foto's gemaakt van ons schip en de Lila Dan samen.

In Faaborg is gratis internet, nu kan ik mijn blog bijwerken anders denken mensen dat we van de aardbodem zijn verdwenen. Even skypen met Oberon en chatten met Birgitte.

Zondag 31 juli 2011

Voor we wisselen nog even adressen uit met Peter en Elke en beloven elkaar op te zoeken.

Deze dag wordt er eentje van zeiltjes erop, zeiltjes eraf, motor uit en motor weer aan, 0 knopen vaart tot 4 knopen vaart. Eerst noord oost en dan zuidwest. Maar we zeilen prachtig op onze Geonav tussen de eilanden door, ook waar geen betonning is. Heerlijk, maar heel erg warm. Ik probeer zoveel mogelijk uit de zon te blijven, mijn zonneallergie plaagt me. We komen toch nog redelijk ver want in de middag trekt de wind weer een beetje aan.

We gaan in de baai van Fjallenbroen voor anker. Het weer is rustig en we hebben niet echt een haven nodig. Het is een prachtige plek. We gaan morgen naar Faaborg, dan probeer ik het blog weer bij te werken en gaat Bernard de mast naar beneden doen voor reparatie.

Nu gaan we lekker een broccoli taart bakken.

Zaterdag 30 juli 2011

Het waait nog steeds flink voor mijn gevoel, maar ik heb gisteren de onrust bij de kapitein zien groeien en vandaag moet er gewoon gevaren worden, dat is duidelijk.

We doen nog even de laatste boodschapjes en ik koop de hand gebreide sokken die ik de dag ervoor al had gezien. Als ze er nog zijn dan zijn ze van mij. Gelukkig ze zijn er nog. Ze zijn heerlijk.

De zon komt er door, maar buiten de haven is het ruig. Later wordt het door een verandering van koers wat beter. Wij gaan naar Stryno. Vanaf Rudkobing zijn we er voorbij gekomen, het zag er goed uit. Het is een kleine tocht en dat vind ik niet echt erg. Het vinden van de juiste ligplaats is een beetje een probleem. We gaan uiteindelijk op de kop van de haven liggen.

We zijn in de middag getuige van een bijna aanvaring. Dat ging net goed maar was wel genoeg voor een zeer verhoogde hartslag. brrr

Aan de buitenkant van de haven ligt een houten kotter die te koop is. Ze lekt als een mandje , maar voor 14.000 euro kun je niet alles hebben. De mannen zijn er hard mee bezig. Als de wind draait en we van hoger wal aan lager wal zijn geraakt, schuiven zij een beetje op zodat wij achter hun aan de buitenkant van de haven kunnen afmeren. Minder uitzicht maar ook minder gebonk.

We gaan naar het smakkenmuseum.

 Onderweg zien we een soort van houten tipi, waar je middenin een heus vuur kunt stoken. aan de zijkanten zijn verhogingen waar je kunt overnachten voor 65 kronen. Het is heel mooi. Het museum is nieuw, heeft zowaar buitenlandse info, maar is bloed heet.

het is leuk om de kleine schepen te bekijken en ook aan de kinderen is gedacht. Het heeft een soort zandbak maar dan met houten plankjes en bootjes, zo kunnen kinderen hun eigen jachthaven bouwen.

De jachthaven van Stryno is behoorlijk nieuw en de prijs was even schrikken. Het was 2 x zo duur als in het tijdschrift stond vermeld.

Buiten douches en ander sanitair was er ook een keuken voor mensen die aan boord niet zouden kunnen koken. Veel schepen zijn mooi klassiek, lang en slank met slechts een slaap gelegenheid.

In de havens zijn de boxen dan ook lang en smal, dat is niet altijd even makkelijk om er tussendoor te komen.

Later spreken we met de mensen aan de andere kant van de pier. Het blijkt Peter te zijn, bij wie we ooit tijdens Sail Hamburg, zo'n goeie 25 jaar geleden aan boord zijn geweest. Hij woont inmiddels met vrouw en kinderen in Denemarken. De wereld is klein.

Net voor het naar bed gaan is er een hoop lawaai het blijkt het vuurwerk bij Rudkobing te zijn. Prachtig gezicht over het water.

Vrijdag 29 juli 2011

We blijven vandaag in Marstal, eerst lijkt het nog ruig, later op de dag zakt de wind iets in.

We houden nog een kleine wasmarathon en kijken hoe de grote schepen de haven verlaten

We gaan het dorp verder verkennen. Inmiddels heb ik een neus voor kringloop winkels. Ze zijn veel kleiner dan bij ons en meestal van een kerkelijke organisatie. Ze hebben voornamelijk kleding en ander textiel. Ik scoor wat leuke dingen en ben in mijn nopjes. We lopen de winkelstraat door en eigenlijk is het net als overal, niet echt verrassend. Wat ik eigenlijk het leukste vind is als mensen zelf iets maken en het langs de kant van de weg zetten.

In een stoffen winkeltje hoor ik de verkoopster uit over wat de vrouwen op de eilanden zoal doen. Het blijkt dat de meeste vrouwen werken, dat doen de meesten 6 dagen in de week en alleen de zondag is vrij. Buiten kinderen en huishouden doen alle mensen veel aan sport en dan niet aan bowlen, maar echt sporten. Op zondag trekt men er zoveel mogelijk op uit met de familie en met vrienden.

Je ziet de locals vaak in de avond nog even met de familie op de boot naar buiten gaan en later weer terug komen, gewoon even zeilen. Er wordt ook veel kano gevaren en gezwommen. We zien ook heel veel fietsers en wandelaars en dat zijn niet alleen buitenlandse toeristen.

Na wat huishoudelijke boodschappen gaan we lekker mensen kijken op het achterdek. En er zijn toch wel hele bijzondere paradijsvogels, ook aan boord van schepen. Vele outfits passeren, maar de schipper met zeilpak, zwemvest en bolhoed mag door voor de 1000 kronen. 

Donderdag 28 juli 2011

We zijn inderdaad redelijk bijtijds wakker en gaan gauw naar de geul. De eerste schepen zijn al weg maar we zien de Lilla Dan nog net vertrekken. Met een kopje thee en een heerlijk eigen gebakken broodje en natuurlijk het fototoestel in de aanslag is het een prachtig gezicht. Helaas schijnt de zon nog niet en is het wat heiig maar het blijft een pracht gezicht. Als hekken sluiter vaart er een heel klein sleepbootje achteraan. Uiteraard ook op leeftijd.

Na het kopje koffie gaan we gelijk de haven in en vinden een mooie plek bij het havenkantoor en vlak bij de ingang. Kunnen we alles mooi binnen zien komen. De marina is overvol en lang zo leuk niet.

Inmiddels waait het goed en schijnt de zon. 

Dat vraagt om een kleine was actie. Mijn spijkerbroek staat zo ongeveer in de hoek. Gauw het wasmachientje tevoorschijn getoverd en die doet het weer prima, alle grote stukken krijgen een wasbeurt en binnen de kortste keren hangt het dek vol schone was. Eigenlijk hebben we dit op andere schepen nog nooit gezien. Af en toe eens een theedoek meer niet. ?.?.?

Dan gaan we naar het scheepvaartmuseum. Dat doet zijn naam eer aan. Er is echt super veel te zien met zowaar uitleg in het engels en het duits. Er zijn heel erg veel scheepsmodellen, schilderijen en nagebouwde taferelen. Een heuse scheepsbrug waar je als je niet oplet zeeziek wordt. Leuk gedaan maar niet voor mijn maag. 

Voor de kinderen zijn er buiten, houten scheepjes waar je kunt uitproberen hoe zeilen werken. Leuk en leerzaam.

Het duizelt je wel als je eruit komt, het is echt heeeeeel erg veeeeeel.

Dan gaan we ook nog even kijken naar de Bonavista, die helemaal wordt gerestaureerd.

prachtig al die houten gangen.

Bij de kleine vissersbootjes die bijna in iedere haven werkeloos in de haven liggen staat een duidelijk protest tegen de EU aan de zijkant van zijn stuurhuis. Het gaat niet goed met de Deense visserij. dat moge duidelijk zijn. En de beschrijving dat je in de meeste havens wel bij de lokale vissers een visje kunt kopen slaat nergens op. Wij zijn het tot nu toe nog niet tegen gekomen.

Eenmaal weer aan boord is het genieten van alle in en uitvaart. Later in de avond krijgen we Deense buren, ze hebben een hele zware tocht vanaf Heiligenhafen naar Marstal gehad. En zij zijn niet eerste die we deze dag doodmoe de haven binnen zien komen.

Woensdag 27 juli 2011

Na de gebruikelijke ochtendroutine gaan we naar het Museum. Het is gratis. Helaas is het ook hier weer dat alles in het Deens is. Jammer want je wilt door het bezoeken van musea het leven van de mensen en hun geschiedenis een beetje gaan begrijpen. Dat wil in dit land niet echt lukken.

De scheepvaart afdeling is aardig en de tuin niet echt om over naar huis te schrijven. Er staat wel een prachtig tuinhuis waar je heerlijk in kunt zitten. Dan gaan we even naar een hele leuke winkel waar ze 2e hands sarongs en andere leuke spullen hebben. Ook heel veel vilt voor hele kleine prijsjes.

Dan zijn de wat serieuzere boodschappen aan de beurt. We hebben de opklapbare kar meegenomen. Geen gesjouw dus. tegen de tijd dat we weg varen is de wind op... nou ja bijna dan. We dobberen met alles omhoog, ook Bernard zijn favoriete spelezeiltje, het gaffeltopzeil, hangt in top.

Maar we doen het zo goed dat we toch mooi een Collin Archer eruit zeilen. Het is een leuk gezicht om te zien wat iedereen uit zijn vooronder opduikelt om aan de mast te hangen. Mits die een mast heeft, want er varen hier buiten prachtig klassiek ook wel heel veel boten met een gedresseerde tuinslang als mast. Net als we alles weer naar beneden hebben komt er een heel klein beetje wind. Dan hebben we Marstal al bereikt. Zo ook de grote schepen die met elkaar een rondje Funen hebben gedaan.

We zoeken een oppertje en gaan voor anker, met de bedoeling om morgen vroeg op te staan en dan bij de geul opnieuw te ankeren om zo alle mooie houten schepen uit te zien varen. 

Dinsdag 26 juli 2011

Het is opnieuw erg rustig weer en zo rond tienen laat de zon zich van haar charmantste kant zien.

Helaas is er te weinig wind voor de zeilen.

Het eerste stuk gaan we op de motor en Bernard zijn werk om het rammeltje bij de motor kwijt te raken heeft geen resultaat opgeleverd. Hij gaat dat dus met draaiende motor ongedaan maken.

Op zulke momenten spreek ik toch spontaan Frans............grrrrr.

Als we in de buurt van Rudskobing komen gaat het een beetje waaien en zo kunnen we het laatste stuk toch lekker zeilen. 

We komen een hele kleine zeeman tegen, die in een plastic bootje gesleept wordt door zijn ouders. Grote pet op, hij heeft het prima naar zijn zin en we snappen wel waarom hij er achter vaart, want zijn klep staat niet stil. Hij kwebbelt honderd uit, zwaait en zingt of het niks kost. Voor de brug haalt zijn vader hem naar binnen het wordt te druk.

We gaan een plekje zoeken in de stadshaven, wat niet echt makkelijk is. We vinden een plekje in het bekken ernaast. Geen geweldige ambiance, maar het ligt.

Als we de stad ingaan zien we bijna iedereen met hele grote blubber laarzen lopen????????

Bernard trekt de stoute schoenen aan en vraagt het aan iemand. Het blijkt dat er een grote tocht is geweest, die jaarlijks wordt gehouden op het eiland, de tocht eindigt met een groot feest in de stad.

Het is druk. Overal muziek, tafels en biertjes. Gezellig.

Bij de VVV zoeken we nieuwe folders. Bernard gaat eerder naar de boot terug omdat hij het toch niet helemaal vertrouwt en ik slenter heerlijk de stad door, met opnieuw mooie huizen en leuke winkeltjes.

We kunnen heerlijk buiten eten, zou het dan toch nog gaan zomeren. Een mens durft het nauwelijks te geloven. Morgen gaan we het museum met een bezoek vereren.