Ik had mij gisteravond voorbereid op flink ruig weer voor anker. Van mij mocht het hagelen, donderen en stormen. Ook voor een potje van je anker slaan was ik wel in. Maar niets van dit alles, na twee uur zakt de wind in, de slaap wil helaas niet echt lukken. In het voorschip staat de generator aan (lees: snurkt Bernard) ze zouden toch eens moeten uitvinden hoe je een snurker aan een accu koppelt, lijkt mij wel wat.
In de hondenkooi gaan de oordoppen van mijn Ipod op volle toeren. Ik word dan ook met een lichte kater wakker. Toch knap voor iemand die bijna nooit drinkt. Zo zie je maar het zeilersleven is vol verrassingen die niet altijd wind gerelateerd zijn. En ik moet niet zeuren, want volgens sommige snurkt ik ook,( heel lief dan, van horen zeggen) maar dat hoor je niet met dopjes in je oren.
Na het ontbijt gaat Bernard met zijn GPS speeltje langs de plaat lopen om zo een track uit te zetten voor een onbetonde doorsteek naar de vaarroute. Ik loop mijn Ipod leeg de andere kant op. Waarom duurt laag water nou niet eens 12 uur achter elkaar, zodat ik lekker door kan lopen. Gelukkig heeft Bernard in de gaten dat het water alweer terug komt en waarschuwt mij op mijn mobieltje, ik was de tijd vergeten. Miezelientje krijg ik eindelijk op de foto,ze ligt met haar buikje naar de zon.
Het is inderdaad gelukt om een andere route uit te zetten. En het gaat perfect. We zeilen tot aan Lauwersoog, heerlijk weer, goede wind.
In Lauwersoog is het chaos bij de sluis.
Ook al probeert de sluiswachter alles in goede banen te leiden, het loopt helemaal mis als de kapitein van de Ezonborg, snelle veerboot van Oostmahorn naar Schiermonnikoog, niet even kan wachten op de jachten die een baan voor hem vrij maken maar zich er gewoon tussen wurmt. Aso van de bovenste plank en dat staat dan in wit overhemd met strepen op de brug. Met zo’n man moet je ook niet de oorlog moeten winnen.
In de sluis stap ik op de kant om een lijntje op de bolder te zetten, er staat een man van de marechaussee, hij schrikt op . Had u ook aan mij kunnen vragen hoor. Ja, wat niet kan, maar u stond zo heerlijk te dromen. Hij lacht verlegen. Dat mag hoor, met dagdromen maak je je harde schijf schoon. Dat ruimt lekker op. Verbaasd laat ik hem achter. Gaat ie vast over nadenken.
Eigenlijk hadden we door willen varen naar Kollum maar we zijn moe en gaan voor de jachthaven voor anker in de zon.
We vragen ons af wanneer het ook hier vol zal staan met vakantie huisjes. Misschien ook wel niet en wordt het wel een beschermd natuurgebied voor zeldzame mensen.
Morgen zijn we weer thuis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten