De dag begon met een waterig zonnetje en droog. Ik heb er een nacht van 12 uur slaap opzitten. Hoe is het mogelijk.
We doen rustig aan,meer lunch dan ontbijt dus.
We besluiten toch naar het Wad te gaan de vooruitzichten zijn gunstig en de windrichting ook.
We gaan gelijk zeilen,maar eerst gaat Bernard nog even oefenen in droogvallen op de Dokkumer EE. Heeft het toch nog niet helemaal gesnapt. Net als hij denkt een sleepje nodig te hebben krijg ik hem los. Girlpower. Inmiddels is het toch weer gaan regen en Bernard zeilt als een arabier met handdoek op zijn hoofd en buik vooruit. Het levert een fraaie foto op.
We zeilen tot aan de sluis. Eenmaal door de sluis een kleine stop in de visserijhaven. We kopen vis voor vanavond.
Voor morgen staan er mosselen en oesters op het menu.
Na de sluis hebben we tij en wind mee richting Wierumerwad.
Onder kluiver en gereefd grootzeil gaat het hard. De Compaen komt ons tegemoet met een op drift geraakte ton en die moet er hard aan trekken om met het gevaarte achter zich aan tegen de stroom in naar Lauwersoog te krijgen. Het is een joepster en je zal hem toch maar in het donker voor de boeg van je schip zien of erger nog erop navigeren.
We vallen deze keer een beetje schuin droog. Maar in de avond knapt het helemaal op en gaat zowaar de zon schijnen. We gaan van boord en verkennen het plaatselijke eten. We lopen dus gewoon op de markt, waar de kokkels min of meer zijn uitverkocht, mosselen goed vertegenwoordigd en genoeg oesters voor de lunch. Niet dat ik ze rauw eet, dat blijf ik net
een ernstige verkoudheid met zeewatersmaak vinden, maar barbaar die ik ben, ik eet ze gekookt.
De wind is helemaal gaan liggen. Er komen nog wat wadlopers voorbij, die melden we bij de kustwacht en dan valt de avond als een deken over de plaat. De vogels worden rustig en de eerste golfjes kabbelen alweer tegen het schip.
Morgenvroeg is het weer laag water.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten