Van de Elbe Weser
Schiffahrtsweg naar Ottendorf
Na een nacht vol
regenbuien wordt het zowaar droog.
We doen het spelletje
wie het eerste een stukje blauw in de lucht ziet. Volgens mij is er aan het
einde van de dag geen winnaar noch een verliezer, maar toe maar.
Het eerste stuk is
een soort van natuurgebied. Er staan groene driehoekige borden met uilen erop,
helaas ben ik steeds te laat voor een foto. De huizen krijgen ook een ander uiterlijk. Soms zijn het vakwerkhuizen
en dan weer Zweedse houten huizen, soms een combinatie van die twee. Slecht
onderhoud is troef.
Een oude spoorbrug is
wel heel erg laag, we rennen allebei voor de kachelpijp, maar het gaat met 1 cm
over helemaal goed. Pfff.
Er is duidelijk een
schutting naar binnen geweest. Tussen de tegenliggers zijn 2 Zweedse zeilboten.
Zouden die nou echt denken dat het IJsselmeer mooier is dan hun vaargebied?????
En dan is het 13.42
uur wanneer Bernard roept “Gewonnen” daar is een stukje blauw. Hij heeft gelijk
en daar probeert de zon ook te laten zien dat ie er nog is. Naarmate we
Ottendorf naderen komt er steeds meer blauw in de lucht en steeds meer wind.
Als we voor de sluis
afmeren blijkt de sluiswachter net naar huis te gaan. Morgen om 11.00 uur zijn
we de eerste.
We kijken over de
dijk en zijn blij dat we nog binnen liggen. Wat een wind en wat een golven.
Mooi achter de dijk
blijven dus.
Bernard gaat de
verlichting aan de mast controleren, scheert wat andere vallen in. Omdat er
geen andere vaart is kunnen we het schip gewoon dwars in het kanaal leggen en
het uitstekende deel boven de kade. Hij verzet een hoop werk. Na het eten gaat
hij een wandeling maken naar de jachthaven om te kijken waar we morgen het
beste kunnen gaan liggen om de mast weer omhoog te zetten. Ook dat zal weer een
hele spannende klus worden. Je kunt niks vergeten en er mag werkelijk niets
over het hoofd worden gezien. Duimen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten