Donderdag 18 juli 2013

Van Kalvehavn naar Rødby

In de vroege morgen zien we ook hier de oeverzwaluwtjes lekker zonnen op de reling van een verlaten schip.

Eerst gaan we even naar de tentoonstelling kijken. In een houten gebouw hangen foto’s van de haven uit vroegere tijd. Kinderen kunnen er naar hartenlust hun impressie van een schip weergeven.

Overal staan kleine stoeltjes en massa’s krijtjes. De tekening hangen ze op aan de waslijn. Ook nu is er niemand aanwezig. Men gaat ervan uit dat iedereen opruimt en de deur achter zich dicht doet. Geen bemoeizucht van hogerhand, geen over de top organisatie.

Vooral het hotel dat er staat is erg mooi. De haven is sober maar heeft alles wat je nodig hebt een echt dorp zit er niet aan vast.

We vertrekken bijtijds, het is best een eindje naar de volgende haven en het waait pittig. Voor de haven gaat het even niet zoals gepland omdat het val van de fok in de knoop schiet, maar verder is het een prima reis.

In Rødby is het opnieuw overvol maar we vinden een goed plek bij de werf. Als we op verkenning gaan zien we dat we een enorme trimaran langszij hebben gekregen.

Rødby  op de ommuurde kant van de haven kleine huisjes staan die de vissers als schuurtje gebruiken. Ze zijn even groot maar in detail toch verschillend. Bij sommige zitten wat vissers op een bankje  in het avondzonnetje te praten . Het ziet er heel ontspannen uit.

Er ligt ook een Nederlandse platbodem met een tralala vrouw aan boord. Toch zeker 60 plus met een zwart kanten jurkje, dat ik eerder op een patsjacht verwacht en zeilhandschoentjes aan. Iedere keer als ze aan wal gaat gaan ze aan. Vooral de combi met het jurkje snap ik niet. Misschien kom ik er nog achter en ben ik niet modebewust genoeg.

Onze buren hebben wat problemen met hun zeil en daar komt in de avond iemand vanuit Møn  voor. Het blijkt een Nederlander te zijn die het zeil heeft gerepareerd en nu weer terug brengt. Wat een service het is toch dik een uur rijden.

De trimaran kan zich ook nog kleiner maken. Nu is ie 7 meter breed maar hij kan krimpen tot 3.20 mtr. Hij hoort in Kopenhagen thuis en we krijgen wat tips van hem.

We kijken geamuseerd toe hoe ze hun grootzeil opnieuw aanslaan en dan weer oprollen in de giek. Een bijzondere klus die ze niet voor het donker klaren.