Van Horumersiel naar Fedderwardersiel
In de ochtend ziet
het er niet zo heel slecht uit, hoewel de wind nog steeds door het want giert.
Komt er dan nooit een eind aan? Krijgt de Franse weerman gelijk, gaat het dit
jaar gewoon geen zomer worden?
Bij het wegvaren uit
Horumersiel doet de man van de Havenmeesteres rare dingen. Ineens wil hij
trossen los gaan gooien die we niet willen, het duurt even voordat het
doordringt. Vervolgens gaat hij het schip tijdens mijn afdraai manoeuvre
vasthouden. Weer roep ik dat dat niet moet. De arme hij snapt er helemaal niks
van en hij zit al zo onder de plak van zijn havenmevrouw en nu staat er weer
een vrouw tegen hem te roepen dat hij dat niet mag doen. Ik heb met hem te
doen.
We naderen de Hohe
Weg, een plek waar ik zo graag een keertje droog zou willen vallen, maar nu
niet, we stuiven erdoor met fok en wat motorhulp, ook aan de overkant ziet het
er niet erg droogvallerig uit. We besluiten om naar Bremerhafen te gaan, maar
kunnen het stuk wantij daar naar toe niet goed vinden. We draaien om, dit gaat
niet goed komen. De onder waterzeilen moeten hard werken.
Als we zijn
omgedraaid richting Fedderwardersiel en in de prikkengeul daarnaar toe zitten
ruiken we een brand lucht .
Grote rookwolken uit
de achterbank er ligt iets tegen de uitlaat aan. We gebruiken uiteindelijk de
brandblusser om erger te voorkomen. We kunnen nu niet stoppen. We doen de klep
er weer op en hopen dat het goed gaat.
Bij het afmeren op
het enige steiger dat men hier kent ligt een scheepje dat wel heel vaak het
boek “alleen op de wereld” heeft gelezen. Midden op dus. Maar ze zien ons
aankomen en gaan gelijk verhalen. Dat gaat niet heel snel want zoals later
bleek zijn zij beide achter in de 70. We wachten rustig af en met behulp van
wat lokaaltjes komt alles goed. Ze hebben
hun scheepje “ Alte Liebe” wel te koop staan. De knoken worden wat stram. Maar
ze gaan morgen toch eerst nog samen op
weg naar Helgoland. Vooral zij schijnt de zeeman te zijn en aan haar stem te
horen is ze dat ook.
Eenmaal goed voor de
kant halen we lekker gebakken vis. Dat hebben we verdiend na al dit harde
werken.
De schade in de
achterbank valt mee. Het stuk “non brando”
was
Van zijn plaats
geschoten, van de plasticbak die achterin stond is weinig over. De handdoek die
zich tegen de uitlaat heeft gekoesterd is geschroeid en vliegt bij het eruit
halen spontaan in de brand. Het was een hete liefde. Een snoer wordt vervangen
en natuurlijk is er een heleboel smurrie weg te halen. Klusje dat Bernard voor
zijn rekening neemt.
Door het ruige weer helaas geen foto's
Geen opmerkingen:
Een reactie posten