Donderdag 14 oktober 2010

Eindelijk heeft de oosten wind ons verlaten wat automatisch betekent dat het weer omslaat. Met de noordwesten wind komen ook de wolken wat prachtige lichteffecten geeft.

Net nu ik de camera in de aanslag heb om de zeehonden op de Blauwe balg te fotograferen begint het te regenen. Met een doekje bij de hand probeer ik zo goed en zo kwaad als het gaat er toch een paar op het fotoportret te zetten. Met de grijze lucht valt dat niet mee.

Maar zie een paar zijn er gelukt, wat hebben ze toch allemaal andere snoetjes. Sommige lijken op elkaar en weer andere hebben de vacht van de melkboer. Het verbaast ons dat er nog zoveel kleintjes tussen liggen. Ze zien er zo poezelig uit maar uit ervaring weet ik dat zelfs de kleinste zeehond behoorlijk kan bijten.

Dan zeilen we met de stroom mee tot aan het wantij, en vervolgen we onze weg op de motor naar het Wierumer wad dat droger lijkt te zijn geworden. Zeker als je de ton aan de verkeerde kant pakt of je er stiekem eentje over wilt slaan. Er zijn van die kapiteintjes die daar een handje van hebben maar ik noem natuurlijk geen namen.

Het zijn maar dunne tijtjes en het laag water is laat, we komen niet helemaal droog te liggen. Hoeft ook niet morgen gaan we wel op mossel jacht want daar hebben we reuze veel zin in. Nu eten we de laatste pot met eigen ingemaakte boontje van Marjo’s hoeve leeg. Bijna alle eigengemaakte potten met eten zijn op, dat heb ik dus goed ingeschat. Alles is ook goed gebleven zonder verdere E-nummers , stabilisatoren, goedhoud hormonen of andere vieze conserveer middelen. Dat wordt thuis weer nieuwe recepten uit proberen. Geen vervelende bezigheid.

Inmiddels is mijn gesponnen, getwijnde en gebreide omslagdoek ook klaar en kruip ik met mijn boek vroeg in mijn kooi.