Zondag 17 oktober 2010

Het is wel heel erg vroeg opstaan maar om 5 uur speel ik voor het “ Sloffie met de Koffie” en kleden we ons snel aan. Nog even voor de zekerheid een waterstandje van de kustwacht en daar gaan we. Het is nog hartstikke donker. Via het trackje op de GPS en gewapend met een zaklantaarn op het voordek vinden we alle prikken en komen we de geul door pfff. Op dieper water gooien we de haak er in en gaan we ontbijten. Om 8 uur komt de zon op en varen we die tegemoet, wat een pracht.

Waren er in het begin nog donkere wolken het schoont helemaal op en het wordt prachtig weer. Weer om op vakantie te gaan. Helaas het zit erop. We leggen ons scheepje op zijn vaste winterplaats en dan begint het opruimen, sjouwen en poetsen.

In de haven deden al verhalen de ronde dat we ons schip hadden verkocht, mooi niet. We zouden er niet aan moeten denken, we gaan er nog jaren van genieten.

Als in huis de eerste wassen draaien gaat Bernard nog even terug om de zeilen te drogen en in te pakken.

Dit was onze eerste lange reis en wie weet volgen er meer.

Zaterdag 16 oktober 2010

De nacht is bar en boos. Het waait een dikke 7 uit het noordoosten. Met slagregens. Ik ga een paar keer uit mijn bed en red nog het nodige dat aan dek denkt zich uit de voeten te kunnen maken. Wat je ook om de mast bindt, er blijft altijd wel iets klapperen. Als je dan net als ik een slechte slaper bent, dan gaan de oogjes de volgende dag toch net wat minder enthousiast open.


We ontbijten met crackertjes omdat ik nog geen nieuw brood heb gebakken. Bernard gaat het dorp onveilig maken, langs de tweedehands boekwinkel en de super markt. Ik bak een brood en een koek. Die heb ik aan vrienden beloofd.

In de middag moeten we heel veel mosselen schoonmaken, een deel eten we in de avond en een ander deel nemen we mee naar huis.

Als ik net op het internet heb gelezen dat er een school in Groningen is afgebrand, krijgen we een smsje dat Misha geen school meer heeft. Dat sta je dan als juf, we denken dat dat hard werken wordt de komende weken, er zullen noodlokalen moeten worden ingericht en kinderen zullen in de war zijn. Of er echt vakantie te houden is na volgende week is nog zeer de vraag.

Ons bezoek komt inderdaad de koek ophalen en gezellig koffie drinken. Tegen de tijd dat we weg willen blijkt er onvoldoende water in de geul te staan, we kunnen de haven niet uit, zonder in de geul te blijven steken. Nou is het weer wel opgeknapt maar er staat nog steeds een stevige bries. Twee jachten die de haven probeerden te bereiken zijn al uit de geul gewaaid daar hebben we niet zo’n zin in. We blijven dus gewoon in de haven liggen.

Slechts een catamaran verlaat de haven en de rest van de schepen gaat zo liggen dat ze er morgenvroeg rond 6 uur uit kunnen. Dat wordt dus een vroegertje.

De havenmeesteres matst Bernard met het havengeld en ik krijg een prachtige waddenlucht cadeau.

Vrijdag 15 oktober 2010

Vandaag is het GETSIE DIKKIE SPUUG weer. Een krachtterm die vroeger door één van onze kinderen werd gebruikt. Het woord dekt de lading. Net als het water weg is en we van boord kunnen om mosselen te scoren gaat de hemel open. Niks lekker op een zandbank lopen bavianen, gewoon met een warme kop thee bij de kachel.


Als we weg willen varen blijkt de elektrische ankerlier er geen zin in te hebben en denkt één van de fenders er zelfstandig van door te kunnen gaan. Het anker wordt met de hand binnen gehaald en de fender grijpen we net op tijd weer in z’n kladden. Dat was al de tweede keer deze reis, dus voor straf een extra knoop in je touw.

Ondanks de donkere wolken trekken we de fok erbij en zeilen we met de stroom mee naar de ingangsgeul van Schiermonnikoog. Op de motor door het geultje waar we in de stromende regen worden opgewacht door een uiterst dominante vrouwelijke havenmeester. Heel Schiermonnikoog is leeg en er komen 3 schepen binnen. Nou, nou, wat een commando’s. Een vriendelijk woord kost niks hoor. Maar goed, zoals we later leren, heeft deze dame op het eiland dan ook de bijnaam: “de knerp van de terp”.  ( het havenkantoortje staat op een terp) Als we vragen of we niet op een eilander plek kunnen liggen dan snauwt ze dat we geen lid zijn, als wij haar moeten tegenspreken en vertellen dat we dat al 5 jaar zijn, valt ze stil. Oeps foutje……………

Rond 5 uur gaan we richting dorp en bij Dennis in de Tjattel eten. Hij is inmiddels de penningmeester van de club en de volgende keer vragen we hem naar een plekje in de haven. Kost het waarschijnlijk ook geen havengeld.

Na heerlijk te hebben gegeten gaan we nog even naar een andere vriend op bezoek, die ons aan boord brengt met de auto.

Ik heb vandaag maar 1 foto gemaakt

Donderdag 14 oktober 2010

Eindelijk heeft de oosten wind ons verlaten wat automatisch betekent dat het weer omslaat. Met de noordwesten wind komen ook de wolken wat prachtige lichteffecten geeft.

Net nu ik de camera in de aanslag heb om de zeehonden op de Blauwe balg te fotograferen begint het te regenen. Met een doekje bij de hand probeer ik zo goed en zo kwaad als het gaat er toch een paar op het fotoportret te zetten. Met de grijze lucht valt dat niet mee.

Maar zie een paar zijn er gelukt, wat hebben ze toch allemaal andere snoetjes. Sommige lijken op elkaar en weer andere hebben de vacht van de melkboer. Het verbaast ons dat er nog zoveel kleintjes tussen liggen. Ze zien er zo poezelig uit maar uit ervaring weet ik dat zelfs de kleinste zeehond behoorlijk kan bijten.

Dan zeilen we met de stroom mee tot aan het wantij, en vervolgen we onze weg op de motor naar het Wierumer wad dat droger lijkt te zijn geworden. Zeker als je de ton aan de verkeerde kant pakt of je er stiekem eentje over wilt slaan. Er zijn van die kapiteintjes die daar een handje van hebben maar ik noem natuurlijk geen namen.

Het zijn maar dunne tijtjes en het laag water is laat, we komen niet helemaal droog te liggen. Hoeft ook niet morgen gaan we wel op mossel jacht want daar hebben we reuze veel zin in. Nu eten we de laatste pot met eigen ingemaakte boontje van Marjo’s hoeve leeg. Bijna alle eigengemaakte potten met eten zijn op, dat heb ik dus goed ingeschat. Alles is ook goed gebleven zonder verdere E-nummers , stabilisatoren, goedhoud hormonen of andere vieze conserveer middelen. Dat wordt thuis weer nieuwe recepten uit proberen. Geen vervelende bezigheid.

Inmiddels is mijn gesponnen, getwijnde en gebreide omslagdoek ook klaar en kruip ik met mijn boek vroeg in mijn kooi.

Woensdag 13 oktober 2010

Bij het wakker worden is het bewolkt en in mijn hoofd ook. Weinig slapen is niet mijn sterkste kant. Dat stomme gerammel blijkt van de gasfles te komen. Opgelost.

Bij het wegvaren hebben moeder en kind zeester vriendschap gesloten met onze anker ketting. We redden ze door ze met de pikhaak van de ketting af te halen, dat valt niet mee want hun pootjes zitten helemaal door de ketting geweven en eenmaal door het kluisgat worden ze geplet door de lier, maar het lukt. Zo zie je maar, iedereen heeft zo zijn eigen Green Peace moment.

Ook vandaag alle wind recht van boven of recht van voren. Helaas geen dauwwormen of trekpleisters dus dat worden gewoon weer de onder water zeilen. Soms proberen we kleine stukjes te zeilen, maar het gaat echt niet.
De grote jongens van de bruine vloot hebben wel al hun lappen omhoog maar toch ook mooi de bottom diesel sails erbij. De kegel ontbreekt, hierop wordt bijna nooit gecontroleerd.

Als troost bak ik onderweg een lekkere koek , zit lekker in het zonnetje te breien en maak foto’s. Het licht is mooi en alle vogels en zeehonden hebben er zin in vandaag. Zelf de zeeuwse vissers zwaaien vrolijk terug. Wie had dat deze zomer kunnen dromen dat het nog zulk heerlijk weer zou zijn, we boffen.

Na het wantij houden we even een tij stop en gaan dan op zoek naar de tafelmessenplaat. Helaas kunnen we niet helemaal de plek terugvinden van afgelopen april. Jammer want toen lag de plaat bezaaid en nu zie ik er niet eentje. Dom dat we niet precies hebben aangetekend waar het was.

Opnieuw wordt er gestoeid met het oprolsysteem van de kluiver, maar Bernard zijn trukendoos werk niet.

De zeehonden hebben duidelijk een “voor het donker thuis” afspraak want opeens komen er na elkaar heel veel zeehonden aan die gelijk lekker op de plaat gaan liggen, ze pakken nog even de avondzon.

Wij gaan eten en de foto’s van vandaag bekijken

Dinsdag 12 oktober 2010

Alweer een stralende zon vandaag. Eerst een beetje boodschapjes doen en daarna los met die trossen. Even een rondje buiten haven. Jammer dat steeds meer charterschepen kiezen voor stalen masten. Vooral bij de kleinere is dat geen mooi gezicht. De grote masten zijn imposant.

We gaan met het afgaande water richting Terschelling en dan stuurboord uit, de Meep in. Onderweg komen we Eerde nog tegen met zijn scheepje, zoals gewoonlijk zwaait hij vrolijk naar ons.

We kunnen heerlijk zeilen. In de buurt van Terschelling trekt de wind wat aan en dan krijgen we opnieuw problemen met het rolmechaniek van de kluiver. Bernard moet echt ploeteren om hem opgerold te krijgen, ondertussen sta ik spannend te doen op het achterdek en dat vind ik niet leuk. Het is een hele klus om alles weer goed te krijgen. Er zijn wat mensen die ons geploeter op de foto zetten.

Ondertussen is er ook een jacht vastlopen op de Griend, en goed ook, daar moeten de stoere jongens van Terschelling aan te pas komen om hem van de plaat te halen. Daar zal zijn verzekering niet echt blij mee zijn.

Dan blijken we ook nog problemen te hebben met de marifoon maar dat kunnen we oplossen, gewoon een kwestie : of je stopt de stekker in het stopkontakt.

De laatste paniek is dat Bernard denkt dat zijn pinda’s op zijn, gelukkig weet ik nog een kilozak te voorschijn te toveren. Hij kan dus gerust gaan slapen. Een compliment voor mijn kookkunst is dat niet.

Doordat er de hele nacht iets rammelt slapen we slecht, pas de volgende morgen vinden we uit wat het is.

Maandag 11 oktober 2010

Als de zon net over de dijk komt, verlaten we Oude Schild. Voor de haven is een knobbelig zeetje. Helaas is het vandaag oosten wind en gaan de onderwater zeilen aan. Maar we hebben goed de stroom mee en de zon gaat met het uur meer haar best doen.

Het is natuurlijk best koud, maar kom op, het had ook kunnen regenen, vele laagjes kleren over elkaar houden je warm. Toch hadden we verwacht dat het in deze tijd van het jaar voornamelijk west zou waaien en we in één ruk over het Wad naar huis zouden blazen.

We gaan naar Harlingen waar bij de winkel van Bas Van Meer een bestelling voor ons schip klaar ligt. Die gaan we ophalen en dan gaat Bernard op improvisatie basis zijn nieuwe zeiltje hijsen. Het gaat in 1x helemaal goed. Hij weet waar de blokjes moeten komen, waar de hijs en waar de neer haler. Mij is het nog niet helemaal duidelijk , maar dat gaat vast wel komen. Voor die tijd is er wel werk aan de winkel.

In de haven is het nog niet echt druk, hoewel er wel heel veel bootjes nog onderweg zijn. De herfstvakantie is duidelijk begonnen.

Zondag 10 oktober 2010

Soms lijkt varen een beetje op theater. Vooral als je een sluis uitvaart waar je zeer zelden komt. Het begint bij binnenkomst. De bellen rinkelen en de “boem is ho paaltjes” gaan naar beneden. Dan gaan de deuren open en vaar je een soort doos van pandora binnen. De deuren gaan dicht het licht gaat uit. Het water zakt of rijst en dan gaan opnieuw de bellen. Langzaam openen de deuren zich als de gordijnen van het toneel, het decor ontvouwt zich, prachtig want heel langzaam zie ik het Wad verschijnen.

Eerst moeten we nog langs de havenbekkens van de “voor niks niet bang niet boten”. En dan klopt de geur die het beeld voorruit ging. Eindelijk maar toch, Waddenwater. Toch voldoet dit stuk van de Waddenzee nog niet echt aan mijn gevoel van Wad. Er zijn nl nergens zandbanken te zien. Ook niet bij laag water. Dat is jammer. Daarvoor moeten we eerst meer richting Oost.

Omdat de weerberichten van de kustwachtposten nog steeds waarschuwen voor Oost 6 besluiten we naar Texel te gaan. Eigenlijk is het een beetje te gek om tegen de stroom in daar naar toe te gaan. Maar we willen het vaste land gewoon van ons afschudden.

Bij binnenkomst ligt de grote haven helemaal vol met grote vissersschepen. Die gaan op zondagavond rond 22.00 uur allemaal weer naar zee, zodat de haven morgen bij vertrek leeg zal zijn.

De passantenhaven van Texel is hartstikke goed en de service ook. Alle denkbare info die je graag wilt hebben ligt voor je klaar en boven in het gebouw is een prachtige ruimte met boeken en tijdschriften, waar je heerlijk over de haven en het wad kunt kijken.

Eenmaal in de haven is het opnieuw theater want de kunst van het afmeren is niet een ieder gegeven. Vooral vandaag lijkt het dat ze een blik Duitsers op huurbootjes hebben open getrokken. Dat levert spectaculaire beelden op en soms een glimlach van herkenning. Ondanks de wind gebeuren er geen ongelukken, daarvoor is de haven te leeg. Iedereen heeft genoeg klungelplek en laten we eerlijk wezen, we hebben het allemaal moeten leren. Het zijn dan ook slechts de ego’s die wat deuken oplopen. Bernard helpt waar hij kan, er is een ware havenmeester aan hem verloren gegaan.

Zaterdag 9 oktober 2010

Zaterdag 9 oktober 2010

Hoewel de herfst met haar kleuren de dagen kort, wil de zon vandaag van geen wijken weten. Wij proberen in het Noord Hollands kanaal nog een beetje te zeilen, maar helaas, het wil niet lukken en voor rietzeilen is het toch echt te koud. Dus op de onderwater zeilen naar Den Helder. Vooraf de jachthaven gebeld of er plaats en een goede wasmachine was. Geen probleem. We worden allerhartelijkst ontvangen en krijgen vol vertrouwen de sleutels van hek en gebouw. Wat boffen we toch weer.

Bernard gaat een rondje museumhaven doen en ik bekommer mij om de was, het bakken van een brood en van een koek. En ik ga lekker in de zon zitten spinnen. Als ik dan ook nog in de bieb van de vereniging een leuk boek zie dat ik zomaar mee mag nemen kan mijn dag niet meer stuk. Bij WSC Breewijd is het goed toeven.

En ja hoor net voor het eten melden zich 4 ganzen met honger. Nu had ik al een zakje met voer broodjes gemaakt en ja ook deze dames, misschien wel heren eten gewoon uit je hand. Als het op is blijven ze vragend rondzwemmen. Maar tot het uitdelen van vers brood laat ik me niet verleiden.

Morgen zijn we weer op het Wad en daar verheug ik me enorm op, kanalen zijn leuk, maar ik wil gewoon lekker droogvallen en bavianen. Mosselen zoeken en pieren fotograferen. In mijn pyama met blote voeten en de Canon van Pachelbel in mijn oren de dag op een zandbank beginnen. Daar heb ik ontzettende zin in.

Vrijdag 8 oktober 2010

Dit is de HIEP HIEP HOERA zeilzak

 Vandaag is het een beetje feest en we vertrekken bijtijds want de zeilmaker komt het nieuwe Gaffeltopzeil brengen. Het is Bernard zijn verjaardagscadeautje. Het wordt door UB Sails persoonlijk gebracht in Alkmaar, wat een superbedrijf, hè!

We gaan door Alkmaar verder richting Den Helder. Het is “Alkmaars Ontzet” en langs de kant is er van alles te doen. De marine scheurt met kleine bootjes door het kanaal met als doel zieltjes te winnen. Maar ook de reddingsmaatschappij houdt rondvaarten, er is kermis en ander jolijt. Wegwezen , we bekijken Alkmaar wel in rustiger tijden.

De huizen veranderen hier van het Zaanse groen naar stolp boerderijen. De daken zijn vaak in prachtige motieven geschoren, een punker zou er jaloers op worden. Of ze hebben een kantje langs de dakrand. Er is een hele grote diversiteit. Ook het polderland is zoooo anders dan in Groningen. We genieten ervan en kijken onze ogen uit.

Er zijn heel erg veel bruggetjes deze dag en ook een spoorbrug. We moeten even wachten en maken voor Bernard zijn treinen verzameling wat foto’s. Onderweg in het kanaal kunnen we ook nog een beetje zeilen, met meer en minder succes. Vooral het laatste stuk. In het kanaal zijn veel van de zgn vlot bruggen. Vroeger waren het echte vlotjes die tegen elkaar lagen, tegenwoordig zijn ze zo gemaakt dat ze in elkaar schuiven, maar het principe blijft hetzelfde.

We eindigen bij Sint Maartensvlotbrug aan een steiger in de polder, morgen door naar Den Helder, onze wastas heeft ernstige behoefte aan een wasmachine.







Donderdag 7 oktober 2010

We kunnen het rustig aan doen. De brug in de rijksweg draait pas tegen de middag. Inmiddels is er door de mist een stralende zon tevoorschijn gekomen, helemaal heerlijk. We moeten iets langer wachten in verband met een ambulance maar dan kunnen alle jachten er snel doorheen.

We varen richting Amsterdam tot het zijkanaal richting Zaandam. Onderweg zien we mooie schepen die we even dichtbij gaan bekijken. In de Zaanstreek kijken we onze ogen uit. Wat een leuke huizen en molens. Het zijn wel heel erg veel bruggen die voor ons open moeten.

Tussen de meisjes van Verkade en de jongens van de Lassietoverrijst staan prachtige pakhuizen, sommige hebben een nieuwe bestemming gekregen andere zijn nog op zoek naar hun doelgroep. Daar laat “de tijd” haar tanden zien.

Als er een brug even niet blijkt te werken, maken we vast aan een steiger en kijk daar is de Aldi. Ik ga gauw even boodschappen doen en als alles aan boord is, is de brug ook gerepareerd. Perfect timing. Met nieuwe overlevings biertjes en lekkere nootjes gaan we gauw verder.

Tot we vast lopen bij de brug van Oost- Knollendam. Nooit van gehoord maar nu weet ik waar het ligt. We hebben absoluut geen zin om te wachten tot na zessen dat de spits ???? in Oost-Knollendam voorbij is, we zoeken een plekje en vinden een oude verlaten woonboot met een steiger waar je je kaplaarzen nog niet op wilt zetten, maar we hebben een pracht uitzicht, in de luwte en in het zonnetje en dat is alles dat we nodig hebben na een dagje Zaanstreek.

Woensdag 6 oktober 2010

We gaan op weg naar Haarlem en we blijven het bijzonder vinden dat de vaart hoger is dan het land om ons heen.

 In Haarlem stoppen we opnieuw bij het Teylermuseum en gaan op weg naar de Quilt winkel die in de buurt van het Frans Hals museum moet zijn. Hier wil ik wel even uitgebreid kijken en Bernard gaat naar het museum. De winkel is super en ik geef al mijn zakgeld uit aan boeken. Ik weet het: ik heb al een boek, maar toch, smullen zo’n winkel en ik kreeg alle ruimte en tijd om alles te bekijken. Helemaal super. Voor het museum heb ik geen puf meer. Deze wandeling was voor mijn hielspoor eigenlijk al iets te ver. Terug naar de boot en net als we aan boord zijn komt er een binnenvaarder ,dus liften we wat bruggen mee. Helaas moeten we stoppen om de doorvaart rechten te betalen. Er staat een pin automaat, maar die blijkt kapot te zijn, dan kontant op kantoor. Een juffrouw op het havenkantoor, die niet gehinderd door enig kennis, schrikt als Bernard zegt dat hij even flink gas gaat geven om de binnenvaarder weer in te halen en zegt heel streng: U mag niet harder dan 6 km. meneer!!!! Helaas het lukt niet meer en we moeten toch weer een paar uur wachten tot de spits voorbij is. Inmiddels is het behoorlijk gaan regenen. Bah. Na het sluisje maken we opnieuw vast aan een wachtsteiger, met een mooie zonsondergang over Spaarndam

Dinsdag 5 oktober 2010

We vertrekken op ons gemakje en komen opnieuw door Alphen aan de Rijn. De winkel die ik per mail heb proberen te bereiken heeft niet gereageerd en we zijn een brug te ver gevaren om op ons gemak af te meren, dus zetten we door. Soms een stukje onder zeil en dan weer op de motor. Een kraai vindt dat we ook een mooi schip hebben en reist een stukje met ons mee.

In de middag zijn we net te laat voor de spoorbrug. Juffrouw PEE komt bij Bernard op bezoek, maar gelukkig vindt hij toch zijn draai en loopt lekker bootje te klooien terwijl ik me vermaak met mijn spinnewiel in het zonnetje. We zien dat vlak bij onze afmeerplek een landwinkel is, maar ook hier hebben we pech want de winkel is dicht. Aan het einde van de dag loopt Bernard er opnieuw even heen, treft de boer en die gaat zijn vrouw halen en heel vriendelijk gaat de winkel speciaal voor ons open. We kopen heerlijke bio eitjes, vlees uit eigen stal en heerlijke oude kaas. We voelen ons de koning te rijk met al onze heerlijke waar.

Als de brug eenmaal draait, varen we door naar een steiger waar we op de heenweg ook hebben overnacht, prima plekje.