Bij het wakker worden ligt de haven nagenoeg droog. Een reiger staat op wacht en een eend scharrelt met zijn pootjes in de blubber zijn kostje bij elkaar.
Na het noodweer dat het gisteren in Nederland is geweest hadden wij verwacht daar toch ook een kleine tik van mee te krijgen. Maar nee, het is een beetje bewolkt meer ook niet.
In het veld naast de haven zijn mannen bezig met spoorrailsjes een gat te dichten om daar vervolgens weer rails op te leggen en daar karretjes over te laten rijden.
Bernard gaat foto's maken voor zijn treinen vriendjes.
Intussen kijken wat schapenvachten aan de andere kant ons aan.
Als we vertrekken is het nog jassen weer. Met druk verkeer om ons heen vooral van grote dozenboten.
Binnen 2 uur zijn we bij de sluis van Brunsbuttel, vooral Bernard is erg blij, hij heeft het getij wel een beetje gehad. Hij wil varen wanneer hij wil. We moeten even, en met ons nog 10 anderen, wachten tot sluis wit licht geeft. Er is geen vastmaak mogelijkheid. Iedereen houdt zijn schip gaande voor de havenkom. Eenmaal geschut ligt voor ons het Kielerkanaal of te wel het Nord Ostseekanaal.
Niet gehinderd door enige kennis gaan een paar jachten gelijk midden in het kanaal varen. Nou dat leer je wel af als zo'n grote jongen op zijn toeter blaast. Gewoon netjes rechts houden jongens, want je verliest het van ze. Opletten geblazen ook op de kleine veerboten die van links naar rechts en v.v. varen.
De bruggen zijn groot en imposant. Langs de oever staan vooral bomen. Grote geleide lichten staan als enorme bakens langs de kant. Als ik aan mijn kapiteintje vraag wat ze betekenen zegt hij: "Weet ik niet..... daar heb je een loods voor". Word ik dus niet wijzer van. Voorlopig zijn het "doe maar net of je het snapt lichten"
Het is inmiddels behoorlijk warm en na 2 uur komen we bij een inham en maken we vast. Het is een plekje dat Bernard mij altijd al heeft willen laten zien. Er staan een paar palen met ringen erop, meer is er niet. We liggen er prima en met een schitterend uitzicht.
We spannen een zonnezeil en zitten eerste rang. Het lichten mysterie ontrafelt zich voor mijn ogen.
Soms moeten grote boten afstoppen op een breder stuk om nog grotere boten te laten passeren en dan veranderen de lichten. Het is een mooi schouwspel. Aan het einde van de dag komen er meer jachten bij liggen.
Net als we willen gaan eten en onze tafel hebben opgetuigd gaat het regenen. Jammer maar dat is voor het zout op het dek, denken we dan maar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten