woensdag 13 juli 2011

Boehoe, de dag begint even anders dan hij gisteravond eindigde. Er staat een straffe Noordooster en de lucht is grijs. We vertrekken rond 11 uur alleen onder de fok en meer zal het ook niet worden.

Eigenlijk hadden we het eiland Bjorno op ons verlanglijstje maar dat is aan lagerwal. Dus het wordt Faaborg. Het is een spannende tocht en verreist al Bernard zijn stuurmans kunsten. We worden wel heel de weg geescorteerd door een marineboot. Best een veilig idee. Op de marifoon krijgen we mee dat diverse kleine jachten in nood verkeren.

In de oude haven is weinig plek, maar een over enthousiaste havenmeester heeft een leuk plekje voor ons. Helemaal goed. Het havengeld is 125 kronen. Bernard droomt weg bij de opleidingsschepen van de marine. Die heeft zijn roeping gemist.

Hier is zowaar gratis internet en hoewel het enige moeite kost kan toch het blog weer eens worden aangevuld. De pc pakt het signaal, de mac niet. Dat vraagt enig heen en weer gedoe tussen twee eigenzinnige computers.

Bernard belt met Misha, zij is vandaag 40 jaar geworden.

Dinsdag 12 juli 2011

Vroeg in de morgen trek ik er op uit met mijn camera. Vroeg voordat het dorp wakker wordt.

Het is moeilijk om foto's te maken zonder dat er een auto op staat. Tevens breng ik de ansichtkaarten naar de post. Denemarken is een land waar de postzegels drie keer zo duur zijn als de ansichtkaart.

Verder bestudeer ik een bouwvakker die een huisje aan het restaureren is, prachtig zoals hij dat doet.

Als ik de kerk in ga, die open is, staat daar een kist. Er zal dus zo wel een dienst komen en het lokt niet erg om uitgebreid foto's te maken. Ik loop naar de kist. Het is heel vreemd om daar te staan bij iemand die je niet hebt gekend, maar die vast de moeite waard moet zijn geweest, anders was hij niet geboren. Ik wens hem of haar een behouden reis.

Overal liggen kleine steentjes wat het wandelen in Aero niet makkelijk maakt. Als ik mijn rondje heb gemaakt staat Bernard al klaar met een heerlijk kopje koffie.

We vertrekken na het ontbijt. De zon is stralend, de wind laat wat te wensen over. Dit is wel weer voor een gaffeltopzeil. Het zeil dat Bernard heeft gekregen voor zijn 65-ste verjaardag. Het gaat omhoog en als we van iedereen die ons fotografeert een euro zouden krijgen hoefden we nooit meer een staatslot te kopen. De eilanden glijden aan ons voorbij. Nergens zijn flats , wel veel moderne huizen met staal en glas, maar geef ons maar de prachtige vakwerkhuizen langs de oevers. Soms verscholen tussen de bomen met een klein steigertje er voor.

De Nederlandse vloot is hier in al zijn schoonheid ruim vertegenwoordigd.

We komen langs Svendborg en gaan onder de brug door naar een baai die Thurobund heet. Het is er prachtig ankeren. Op de ankerballen staat een naam, die kunnen we niet gebruiken maar ons eigen anker is ook prima.

Even wordt onze idylle verstoord, een Hollands charterschip gaat voor anker en laat zij' gasten los met bootje en ski's en andere ander herrie makend speelgoed. Net als we gaan eten is de benzine op en keert de rust terug. We genieten van de avond. We weten dat het weer morgen minder zal zijn.

Maandag 11 juli 2011

Het is prachtig wakker worden op onze ankerplaats, windstil en de zon schijnt naar hartelust.

Op de haven staat een klein wit huisje wat bijna mediteraan aandoet. We besluiten om in de haven te ontbijten en dan het dak te verven. Er is al plaats want vele jachten zijn er reeds vandoor.

Na het verven blijkt er ook een box vrij te zijn, daar gaan we in. Zo komt niemand langszij die per ongeluk in de verf grijpt.
We zien de charters vertrekken. We gaan het dorp in. Er is weinig veranderd sinds we hier 25 jaar geleden waren. Misschien zijn er wat minder stokrozen en wat meer auto's.

De vakwerkhuizen zijn er nog steeds en het ziet er schitterend uit. We gaan naar het kleine lokale museum en doen wat boodschappen. Helaas was de keramiek winkel er niet meer.

Langs de haven staan overal tafels met banken, iedereen kan ze pakken en er gebruik van maken.

Het witte huisje aan de haven blijkt een rook huisje te zijn. Iedereen kan van de grillen gebruik maken en zelfs in de zwarte rook laat de mensheid haar sporen achter.

Ook hier betaal je gewoon per pin en in de avond komt de havenmeester controleren of iedereen wel zijn gekleurde flapje aan het want heeft hangen. Die van ons hangt voorop niet handig dus de havenmeester knort een beetje. Hij heeft gelijk maar het is daar terecht gekomen toen we nog anders lagen.

De veerboot vaart af en aan en trekt al voor hij bij de haven is zijn neus op. Hij gaat tot laat in de avond door en komt met een soort van supertrooper de haven binnen. Bang dat er toch iemand voor de haveningang voor anker is gegaan.

Zondag 10 juli 2011

Na de regenbui van gisteravond is het weer stralend als we wakker worden. Hoewel de verleiding om lekker lang te blijven lezen in bed groot is, sta ik bijtijds op want de buren liggen klem en het zal nog wel wat zeemanstruukjes kosten om netjes weg te komen. Gelukkig zijn onze buren geen " de paden op.... typjes, we kunnen op ons gemakje ontbijten. Kopje koffie en dan koppie erbij. Alles gaat prima, niks kopschroef gewoon je eigen kop gebruiken.



Het eerste stuk zeilen we met fok, daarna het grootzeil. Het gaat lekker. Laatste stukkie op de motor en dan liggen we redelijk bijtijds voor anker bij Aero. Morgen gaan we de haven in en het eiland verkennen, na zo'n 25 jaar moet dat er toch een klein beetje anders uitzien.

Nu gaan we dek schrobben en Bernard doet in het water verwoede pogingen mij te laten denken dat hij een huiler is. Daar stinken wij niet in Van Stoffelen, probeer het maar weer als we op het Wad zijn. Bovendien hebben zeehonden geen duikbril,leuk geprobeerd.

Tussen de eilanden door zeilen is heerlijk. Er zijn weinig snelle jongens en er is rust. De mensen zijn onderling ook bijzonder behulpzaam en vriendelijk. Het gaat er heel ontspannen aan toe. Iedereen gaat lekker zijn eigen gang. Soms zie je schepen een paar dagen op dezelfde plaats en dan zijn ze zomaar weer verdwenen. Ook het uitzicht is een mooie glooiende lappendeken met hier en daar wat huisjes. Veel onbewoonde eilandjes. Het is een prachtig land.

Aeroskobing is een bedrijvige haven. Er ligt een kleine coaster die later op de dag weer vertrekt en de veerboot vaart af en aan. Voordat hij de haven bereikt gaat zijn neus omhoog. Zo ziet je neus voor iets ophalen er dus uit.

Morgen gaat er een hoop post de deur uit en ga ik heel veel mooie foto's maken.

Zaterdag 9 juli 2011

Lekker uitgerust wakker. Stralende zon. Na het ontbijt even de haven rond en het dorp in. Flappentap en supermarkt met een bezoek vereerd en toen snel weg. Het is nog een heel stuk naar Aro en de wind is gunstig. Het zeilt super.
Hier in Denemarken hebben de tonnen allemaal een borstel op de top. Handig hoor, kun je ze poetsen als je er tegenaan vaart. Langeland doet zijn naam eer aan, het is heel lang. Met niet echt veel huizen langs de kust.

Voor Marstal bij Aro begint de geul en is het een drukte van belang, We glijden onder Fok en kluiver, grootzeil hebben we even weggehaald, door een prachtig natuurgebied. Zeker met dit weer lijkt het een sprookje. De veerboot is imposant groot zo vlakbij. Er staan prachtige huizen. Als we langs een piepklein eiland varen, Birkholm, willen we daar overnachten inplaats van voor anker. Volgens het boek is het haven geld 50 kronen en betaalt iedereen hetzelfde. Nou mooi niet het is 80 kronen en niet iedereen betaalt hetzelfde. Eigenlijk is de haven vol maar na heel veel lijnen en motor vermogen liggen we.

Beetje onorthodox maar toch. Op het eiland staan slechts 8 huizen, meer mensen wonen er niet.

Ze hebben wel heel veeeeeeel kikkers in de vijver van de dorpskern.

Als we de wandeling beginnen houden we onze kiezen op elkaar er zitten nl hele zwermen vliegjes om ons hoofd. Die willen in je mond, soms is er een vrolijkerd die je neus ook wel ziet zitten en je oren zijn ook niet echt veilig. Halverwege het pad naar het dorp houden ze het voor gezien, die neuzen kennen ze al.

Terug aan boord eten we weer heerlijk buiten en Bernard heeft net ons zonne-regen-zeiltje gezet of de regenbui barst los. Dat doen ze hier goed hoor. Overdag mooi weer en 's avonds een buitje voor de tuin. Als ik ondoordacht het water uit het zeil kiep komt dat bijna bij de buurman op zijn bordje. We maken het goed met een kopje lekkere koffie en een babbel. De wind draait.

Vrijdag 8 juli 2011

Mijn onrustige nacht wordt bewaarheid, het anker heeft gekrabd en we liggen een stuk verder dan voor het slapen gaan. Gelukkig niet aan de grond, dus eerst even terug naar het begin, dan ontbijten .
Daarna ga ik eerst de meneer van de dongel bellen. Hij is zo vriendelijk om van zijn priverekening mijn dongel op te waarderen, zodat ik verder het net op kan.

Daarna vertrekken we richting Langeland, dat is best een eind. We zeilen heerlijk totdat de wind er geen zin meer in heeft, met 1,5 knoop komen we er niet dus dan maar zo rond 15.00 uur de onderwaterzeilen erbij. We hebben gehoord dat de Denen weer een grens controle hebben ingesteld maar daar is nog niets van te merken. We kunnen die 10 kleine negertjes gewoon aan boord houden.

Zo rond zessen komen we aan bij Bagenkop. Een leuke haven om te zien, met mooie vakantiewoningen en genoeg ruimte voor een heleboel schepen. We gaan onder de toren liggen, met de kont naar de wal. Dat heeft als gevolg dat iedereen op de toren zo ons huisje inkijkt. Er zijn een paar nederlandse vrouwen die foto's hebben gemaakt terwijl we buiten zaten te eten. Zij vragen een kaartje en beloven de foto's op te sturen.

Het havengeld moet je in een nis aan het havenkantoor betalen via de pin automaat. Je bon en je betaalsticker rollen eruit. Dat is mooi geregeld want we hebben nog geen kronen.

Er is ook heel veel documentatie die je mee kunt nemen. Het havengeld is 175 kronen inclusief water en stroom. We bakken een broodje. En als we net klaar zijn met eten, begint het te regenen.

Veel puf heb ik niet meer, ik ga maar eens kijken of Klaas Vaak zin heeft om vroeg te beginnen

Donderdag 7 juli 2011

We zijn vroeg vandaag, en ik heb wel heel slecht geslapen. Maar het gaat een vrije dag worden in de zon. eerst denken we gezien de wind, dat we misschien toch naar Wismar moeten varen maar de wind is te veranderlijk, we vertrouwen het niet.

Eerst gaan we een soort internet kaart kopen voor 2 uur. Aan boord zoek ik het een en ander op en laat gauw op mijn blog weten dat mensen niet ongerust moeten wezen.

Eenmaal buiten de haven is het inmiddels windstil en gaan we voor anker. Voor het eerst proberen we ons kleine inimini wasmachientje uit. Er gaat precies een dekbedhoes in dan is ie vol. Het werkt prima we wassen het beddengoed en binnen de kortste keren is alles weer droog. Het is even inscheren van hoe we het, het handigste aanpakken maar dan loopt deze wasserette gesmeerd.

Ondanks de kwallen gaat Bernard dapper te water voor een onderwaterschip inspectie.

Daarna maken we van een oud gescheurd zeil een zonnescherm voor over de kuip en een zonnehoes voor over de koekoek. Deze samenwerking nodigt niet echt uit om samen een zeilmakerij te beginnen.

Hoezo vrije dag, ik ben heel de vakantie nog nooit zo moe geweest. Maar het is wel klaar met een kop thee in hand geniet ik van de avond lucht.

Woensdag 6 juli 2011

Wat we vandaag precies gaan doen weten we niet. De zon staat ons te verwennen en Bernard wil graag nog wat boodschappen doen. De havenmeester helpt ons uit de brand, we zoeken nl biertjes zonder statiegeld en ook flesjes water. Het niet echt handig om alles te moeten bewaren terwijl we in Denemarken zijn. Hij wijst ons waar de grote Zweedse winkel is. Daar kun je op vertoon van je legitimatie en het eigendomsbewijs van je schip, blikjes kopen zonder statiegeld. Eigenlijk is het een winkel voor Zweden, Denen en Noren, zij kunnen daar goedkoop inkopen.

We gaan op weg met havenkarretje, het is een prachtige wandeling door het bos en langs het water.

Bij de winkel is het een en al volvo wat je ziet en mensen die grote voorraden drank inslaan.

Na enig navragen krijgen we toestemming om ook in te kopen. Dat scheelt een heleboel gedoe met flesjes en blikjes. Het is goed warm als we weer aan boord komen. Toch staat er een goeie bries.

We zeilen naar de overkant naar het eiland Fehmarn, de haven heet Orth.

Een havenkanaal met aan het eind een dorpje, wat voor het zich laat aanzien vooral geld verdient aan Kite- en wind surfen. Buiten kroegen zijn er alleen surfwinkels met kleding waar je ogen overuren door maken, wat een kleuren. Een kleine bakkerij met broodjes, taart en het laatste nieuws. We krijgen een mooie plek aan een ietwat krikkemikkig steiger waar we genieten van het uitzicht.

Het havengeld is 14 euro en is ook een wasmachine en droger in deze haven. Geen diesel en geen flappetap.

Na het verkennen van de lokale geneugten gaan we lekker buiten eten. We hebben net ons barbeknoeitje aan als het begin te regenen. Gewoon binnen verder eten. Heerlijke die gegrilde aubergine met gekruide kaas.

Het dondert een beetje en het regent goed.Helaas heb ik nog steeds problemen met mijn dongel.

Dinsdag 5 juli 2011

Goed geslapen. Helaas is er absoluut geen zuchtje wind en ziet alles er zeer troosteloos uit. De haven kan ons niet verleiden er te blijven. Gelijk met ons vertrekt een duitse schouw met een klein houten kajuitzeiljachtje erbij. Daarin zitten 2 jongens. Al eerder lag dit schip bij ons in de buurt. Het is duidelijk dat de jongens zelfstandig zeilen maar onder het wakend oog van de ouders. Die zijn in de buurt maar niet aanwezig.

In de kleine ingang van de haven liggen enorme plakkaten zeewier. Met veel motorgeweld komen we er doorheen. Eenmaal buiten slaat Bernard eerst wat achteruit en dan weer vooruit om de prut uit de schroef te krijgen. Buiten zeewier is het er ook nog eens vergeven van de kwallen. Duizenden.

We varen langs de kust en de zandstranden met stoelen zien er triest en verlaten uit. Een enkele ouder leert haar kind nog een kuil graven voor als ze eens naar Holland gaan, maar verder is er niks te beleven. Dan tegen 15.00 uur begint het ineens een beetje te waaien en net als we Heiligenhafen invaren komt de zon tevoorschijn. Het aanvaren is prachtig aan de zeekant staat een rijtje huizen van het soort waar je eerst de staatsloterij, met jackpot, voor moet winnen. Het is een natuur beschermings gebied, met een soort van kleine slenken. Heel veel vogels en een mooie vogelkijk hut.

We gaan naar de verenigings haven. Voordat we de box indraaien moeten we wel eerst even meten of de palen vergenoeg uit elkaar staan, ziet er niet al te breed uit en dat klopt we hebben ongeveer 2 cm aan iedere kant over. We kijken op het havenkantoor en trekken daarna het stadje in. Natuurlijk langs de havens de nodige huizen van versnapering en ander toeri meuk. De oude binnenstad is prachtig om te zien, mooie oude panden. We doen wat boodschappen bij een grote supermarkt en ik ontdek een winkeltje met hele mooi stofjes. En natuurlijk kon ik de verleiding niet weerstaan en koop ik een klein lapje. We halen vis, die weer heerlijk voor mij wordt klaargemaakt in mijn eigen boordrestaurant.

Het havengeld inclusief stroom en water is 15 euro.

In de avond probeer ik opnieuw mijn dongel op te laden maar opnieuw wil het niet lukken. Morgen maar eens bellen met de bank, anders zou het zo maar kunnen dat ik niet meer het net op kan en dat zou jammer zijn.

Maandag 4 juli 2011

In de zeer vroege ochtend hoor ik de buren vertrekken richting sluis, gelukkig val ik opnieuw in slaap, totdat ik ruw wordt gestoord door de havenmeester voor het betalen van het havengeld. Moet dat nou echt om 7.00 uur. Het kost 10 euro en hij meldt dat om 7.45 de bakker langs komt met verse broodjes. Ja dat kan een mens natuurlijk niet overslaan. Ik blijf dus maar op.

Rond 10 uur hijsen we de zeilen en verlaten Kiel, er is niet veel wind.

Er komt een heuse onderzeese ruzieboot langs en de eerste grote charterschepen laten hun verhuur hard werken om de zeilen omhoog te krijgen.

Helaas blijft de dag grijs en zijn de deining en de wind niet echt compatible. We geven het op en zetten rond 14.00 uur de onderwaterzeilen aan.

We eindigen in Lippe, een kleine haven, met goede boxen en weinig voorzieningen. De boeken waarschuwen voor geringe diepgang en even lijkt het erop dat we in de haveningang vastlopen.

Bij navraag blijkt dat zeewier te zijn dat in de havenmond voor problemen zorgt. Ook een ander jacht dat later binnen komt heeft er problemen. De havenmeester assisteert met zijn bijboot. Bij de camping erachter kun je van het sanitair gebruik maken en een grote supermarkt is zo ongeveer 20 minuten lopen. Het havengeld is 10 euro.

Zondag 3 juli 2011

Het weer is een beetje opgeknapt en we vertrekken richting Kiel. Onderweg veel te zien en te fotograferen. We maken foto's van km paal 90, misschien leuk om als uitnodiging te gebruiken voor mijn moeder haar komende 90ste verjaardag.

Een van de schepen van Amasus, Bernard zijn oude rederij, komt voorbij. Ook die gaat op het portret en dan komt de Voith fabriek waar ze treintjes maken. Daar kan een mens natuurlijk ook niet zomaar aan voorbij gaan. Ook al zijn we onderweg, het thuisfront wordt niet vergeten.

Voor de sluis, veel jachten die liggen te dobberen tot het witte licht aangeeft dat we op kunnen stomen.

De doorvaart moet je betalen in het sluiskantoor. Voor ons schip is dat 18 euro.

Gelijk na de sluis: bakboord waar we een mooi plekje met uitzicht vinden. We wandelen langs de Thiessenkai met de grote charterschepen en vinden een grote boekenkar met tweedehands boeken, die spit ik uit en vind mooie design boeken voor een euro. De kassa staat op de kar, heerlijk simpel. Koffie met taart maakt het feest kompleet.

Hier en daar een gezellig gesprek met andere bootjes mensen.

Tegen de avond krijgen we deense buren.

Zaterdag 2 juli 2011

De regen komt met bakken naar beneden. Er is geen beweging op de schepen, iedereen heeft zich in zijn roefje ingegraven. We smullen van de poffert en Bernard neemt de tafel in beslag om een nieuw huisje te bouwen voor zijn treinbaan. Ik vermaak me met het scheuren van oude tijdschriften voor mijn inspiratieboek.

Zondagse rust op een regenachtige zaterdag.

Na het avond eten is de tafel voor mij en ik werk aan mijn reisquilt. Geef me een paar oude lapjes en ik ben een gelukkig mens, hoe simpel kan het wezen.

Maar dan slaat het noodlot toe. Goedmoedig als ik ben, laat ik Bernard een filmpje kijken op mijn Mac ( de pc doet het immers niet meer) en ja hoor hij presteert het om de boel vast te laten lopen. Vraag me niet hoe, maar hij krijgt het voor elkaar. Het kost me tot half drie in de nacht om alles weer te laten werken. Ik hoor de vogels wakker worden als Klaas Vaak zijn werk doet.

Vrijdag 1 juli 2011

We gaan op weg naar de oude stad, het is klam weer. We zoeken niets bijzonders en eigenlijk wil ik de kerk bezoeken, helaas is er net een bruiloft dus dat doen we maar niet. De binnenstad is heel toeristisch. In de drogist sla ik mijn slag, daar hebben ze van die vreselijke gore vliegenvangstrips. Eindelijk, ik ben de vliegen lijkjes op de wand zat en bovendien, als je er 1 doodmept komen ze met z'n 10nen op de begrafenis. Schiet niet echt op.

Een leuk stoffen zaakje trekt ook mijn aandacht, de bakker heeft alleen zuurdesembrood, iets waar mijn maag gelijk van ondersteboven gaat en een fatsoenlijke slager is er niet. De boekenwinkel heeft buiten veel allure weinig keus. Voor de supermarkt moet je buiten het dorp zijn. Doen we niet er is nog genoeg aan boord. We nemen wel een handig boekje mee uit de haven zodat we voor op de terugweg weten wat er te doen is. We horen in de winkels dat aan het einde van de dag de scholen vakantie krijgen en dat dan de jaarmarkt losbarst, wegwezen.........

We maken nog een rondje door een andere jachthaven waar veel klassieke schepen liggen.

Dan zijn we weer op het kanaal. Er is veel te zien zo onderweg, blote mensen, een ree, meerpalen met lampenkappen op het begin en aan het eind. Handig als je zonder stroom zit, kun je toch nog een beetje lezen.

We eindigen in een zijmeertje van het kanaal, de Flemdhudersee..

Het is een reede voor jachten, 4 gele tonnen markeren het gebied, maar als je aankomt staan er wel levensgrote borden, niet ankeren. Prima, er staan nog wat palen die hun beste tijd hebben gehad en dat is heerlijk in de luwte van de bomen. We maken vast en genieten.

In de avond komt er weer een cruiseschip voorbij, mijn hemel wat zijn ze lelijk, dat wil je toch als ontwerper niet op je cv hebben staan, daar schaam je je toch rot voor. Er is live muziek, getoeter en veel jolijt. Bonte avond?????

Geef mij maar ons rustige plekje tussen de bomen. Er komen nog wat jachten bij die allemaal heel zachtjes hun anker plekje zoeken.

Donderdag 30 juni 2011

Het wakker worden is bijna net als thuis, de vogels houden palaver en dat klinkt heel vertrouwd.
De zon schijnt en in een vrolijke bui houden twee passagiersschepen een toeter concert. Hoe erg moet je je vervelen om op zo'n ding mee te varen? Imposant zijn ze wel.

Als we wegvaren is de zon vertrokken, koud,guur en soms een beetje miezer neemt haar plaats in.

Tijd voor het bakken van een poffert.

We varen tot Rendsburg.

Heel langzaam begin ik de feestverlichting langs het kanaal te snappen en niet in de laatste plaats het nut ervan. Er varen echt hele grote jongens. Ook op de dukdalven laten ze hun sporen achter.

Bij Rendsburg is een brug voor treinen met onderaan een gondel die auto's,

mensen, fietsen en brommers keurig naar de overkant brengt. Multifunctioneel die brug dus.

Er zijn verschillende jachthavens maar we varen tot de laatste . En zie daar een kermis in voorbereiding. Gelukkig vandaag nog niet aktief.

We krijgen een handige plek toegewezen, het haven geld is 16 euro. Wil je een internetcode dan betaal je daarvoor 3 voor 10 minuten, 5 euro per uur en 12,50 voor de hele dag. Dan is mijn wereld dongeltje goedkoper. Ik ga alles goed voorbereiden zodat ik de volgende dag heel veel op het net kan zetten. Het schrijven van het dagboek en het bewerken van de foto's vragen veel van mijn tijd. Ook de problemen op de pc zijn vervelend en wat ik ook doe, ik kan het niet oplossen voor Bernard die daar graag een filmpje op kijkt. Morgen gaan we de stad in.

Helaas

Lieve mensen
de dongel werkt niet zoals het zou moeten
er wordt aan gewerkt en dan komen er nieuwe verhalen
met ons is alles goed
Wij vertrekken nu van Fehmarn

Woensdag 29 juni 2011

Bij het wakker worden ligt de haven nagenoeg droog. Een reiger staat op wacht en een eend scharrelt met zijn pootjes in de blubber zijn kostje bij elkaar. 

Na het noodweer dat het gisteren in Nederland is geweest hadden wij verwacht daar toch ook een kleine tik van mee te krijgen. Maar nee, het is  een beetje bewolkt meer ook niet. 

In het veld naast de haven zijn mannen bezig met spoorrailsjes een gat te dichten om daar vervolgens weer rails op te leggen en daar karretjes over te laten rijden. 

Bernard gaat foto's maken voor zijn treinen vriendjes.

Intussen kijken wat schapenvachten aan de andere kant ons aan.

Als we vertrekken is het nog jassen weer. Met druk verkeer om ons heen vooral van grote dozenboten.

Binnen 2 uur zijn we bij de sluis van Brunsbuttel, vooral Bernard is erg blij, hij heeft het getij wel een beetje gehad. Hij wil varen wanneer hij wil. We moeten  even, en met ons nog 10 anderen, wachten tot sluis wit licht geeft. Er is geen vastmaak mogelijkheid. Iedereen houdt zijn schip gaande voor de havenkom. Eenmaal geschut ligt voor ons het Kielerkanaal of te wel het Nord Ostseekanaal.

Niet gehinderd door enige kennis gaan een paar jachten gelijk midden in het kanaal varen. Nou dat leer je wel af als zo'n grote jongen op zijn toeter blaast. Gewoon netjes rechts houden jongens, want je verliest het van ze. Opletten geblazen ook op de kleine veerboten die van links naar rechts en v.v. varen. 

De bruggen zijn groot en imposant. Langs de oever staan vooral bomen. Grote geleide lichten staan als enorme bakens langs de kant. Als ik aan mijn kapiteintje vraag wat ze betekenen zegt hij: "Weet ik niet..... daar heb je een loods voor". Word ik dus niet wijzer van. Voorlopig zijn het "doe maar net of je het snapt lichten" 

Het is inmiddels behoorlijk warm en na 2 uur komen we bij een inham en maken we vast. Het is een plekje dat Bernard mij altijd al heeft willen laten zien. Er staan een paar palen met ringen erop, meer is er niet. We liggen er prima en met een schitterend uitzicht.

We spannen een zonnezeil en zitten eerste rang. Het lichten mysterie ontrafelt zich voor mijn ogen.

Soms moeten grote boten afstoppen op een breder stuk om nog grotere boten te laten passeren en dan veranderen de lichten. Het is een mooi schouwspel. Aan het einde van de dag komen er meer jachten bij liggen.

Net als we willen gaan eten en onze tafel hebben opgetuigd gaat het regenen. Jammer maar dat is voor het zout op het dek, denken we dan maar.