Van Steege naar
Peter’s Werft
Om 6 uur wil de slaap
niet meer en ga ik maar eens naar de wasmachine kijken. Waarschijnlijk maken de
Denen weinig gebruik van deze faciliteit, want we kunnen de sleutel gewoon
houden tot we klaar zijn. De eerste zwemmers dienen zich al aan. Niet alleen
kinderen maar ook dames en heren in badjas gaan naar het steiger. Even kopje
onder en hoep er weer uit. Dat scheelt douchen, maar toch, mij niet gezien, al
die slierten zeewier langs je benen. Ik ben niet zo’n held bovendien hoor ik
Bernard regelmatig kreunen als hij te water gaat, dus veel te koud voor mij.
We gaan vandaag een
beetje Steege verkennen. We slenteren door de winkelstraat richting museum, dat
zoals ik verwachtte dicht is op maandag. Balen. Bovendien blijkt het
verzamelmuseum in een andere plaats op het eiland te zijn. In de bus in de
snikhitte is ook geen optie. We gaan naar boord en daarna vertrekken we. Erg
jammer van de markt op dinsdag, die ik graag nog had bezocht.
Buiten de haven oefenen
kinderen van de zeilschool, dat gaat niet altijd goed. Een kleine kamikaze
pilot waagt het om voor onze kop weg te schieten, mijn hard zit in mijn keel. Zijn vriendjes gillen NEEEEE, maar het ging goed. Ik denk dat hij bij thuiskomst in de haven wel het een en ander te horen heeft
gekregen. brrrr
We gaan Kalve Havn
voorbij, de brug onderdoor en komen bij een piepkleine haven die bij de ingang zegt. Privé haven.
Of dat voor de buitenkant ook geldt weten we niet, maar we gaan er gewoon
liggen. Wat mensen die er met een camper staan helpen ons, het is een prachtige
plek. Dan komt er een werkman met een klein bootje en hij geeft ons toestemming
om daar te liggen. We drinken een biertje met hem. Helaas voor Bernard bestempeld hij de net nieuw gekochte biertjes als vrouwen drankjes. Dit is volgens hem geen echt bier. Bernard sip.
Het heet hier Peter werf omdat hier vroeger de schepen voor de koning werden gebouwd, in het bos achter de huizen dat tot aan Vordingborg loopt staan hele hoge bomen en daar kwam het hout vandaan. Het is nu nauwelijks nog voor te stellen als je ziet hoe klein en krikkemikkig het is. Maar er blijft veel hout dat gekapt en gestookt wordt. De wind is hard, maar het zwaard klappert gelukkig niet al
te veel. Morgen gaat Bernard als het weer rustig is opnieuw proberen het zwaard
omhoog te krijgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten