Dinsdag 31 juli 2013

Een dagje Kopenhagen

Vandaag gaan we een dagje Kopenhagen doen en deze keer niet met de boot maar met de metro. Het is even zoeken hoe zo’n kaartje werkt, maar aangezien hier heel veel via automaten wordt gewerkt raken we er bedreven in. De discussie is even hoeveel zones. De metro werkt hier op afstand er is geen  machinist, je zit op de voorbank en kijkt naar buiten. Het hele circuit is met camera’s beveiligd en het is onmogelijk om bij de rails te komen.

Bovengronds is er een soort van stalen damwand langs de route en zijn de stations open, ondergronds zijn ook de stations met glazen muren beschermd. De metro stopt precies voor de glazen deuren op het perron. De deuren op het perron gaan eerst open en daarna die van de metro. Als wij eruit moeten zijn we aan de late kant en ik kom nog net door de deur, maar Bernard zit klem. Hij zit het niet zitten om een halte te ver te reizen en geeft de deuren een opzwieperd, ze gaan weer open, maar niet meer dicht. Kortom vaders veroorzaakt een storing op het metronet van Kopenhagen,  welke gepaard gaat met een hard alarm en een metro die blijft staan. Wegwezen….. vanuit onze ooghoeken zien wij perron personeel  toesnelt, het alarm uitzet en de deuren sluit. Provinciaaltjes in de grote stad ……

Bernard heeft gekozen voor het Nationaal museum met een tentoonstelling over de Vikingen en ik ga naar het Denmarks Design Museum. Na de metro gaan we dus ieder zijn weegs.

Ik geniet van het museum en alle leuke design winkels in de buurt, wat een leuke stad en wat een leuke winkels. Er is zo’n hoop te zien.  Het weer begon vanmorgen met bewolking maar die is opgetrokken en opnieuw is het behoorlijk warm in de stad. Dat mag de pret niet hinderen.

Als Bernard belt dat hij klaar is gaan we ieder opnieuw op weg naar de metro en doen een kleine lunch. Hij had het met zijn museum wat minder getroffen. Hij moest heel erg lang in de rij staan en wachten is niet zijn sterkste kant en in de hitte is dat natuurlijk ook niet leuk. Hij is moe en gaat naar boord, nadat hij mij plechtig heeft beloofd niet weer het Kopenhaagse openbaar vervoer tot stilstand te brengen.

Zelf ga ik nog even door, winkel in winkel uit, dat heb ik lang niet gedaan. Als ook mijn beentjes moe worden ga ik op weg naar huis.

Het is klam en benauwd. Tegen de tijd dat ik van de metro naar de boot loop gaan de sluizen open en krijg ik een complete wolkbreuk over me heen.  Compleet met hagelstenen, zo erg dat ik met mijn jasje en capuchon onder een piepklein afdakje met de rugzak tegen een muur geklemd sta. Wat een geknetter en geweld.

Bernard was gelukkig aan boord  om alle openstaande poorten te sluiten en maakte foto’s van de hagel aan dek.

In de avond zitten we als Anneke en Tanneke nog een poos onder onze grote paraplu, het is halen en brengen. Voor het eerst in weken eten we niet buiten. We hopen niet dat dit het einde van de zomer betekent.

Als nieuwe  hobby hebben ze hier surfplank peddelen. Je neemt die hele zware planken van vroeger, de zg koelkasten, smeert er een antisliplaag op
en levert er een peddel bij. Zo kom je dus van je ouwe onverkochte planken af.

Op tijd naar bed, helaas is mijn slaap tegen zoveel gesnurk niet opgewassen.