Zondag 2 mei 2010

Na een relatief rustige nacht gaan we kwart over 10 anker op. Goed gekeken welke zandbanken als eerste onder water stonden, trekken we ons niets aan van de betonning maar gaan in een rechte lijn op ons doel af. Er is water genoeg. Een waterig zonnetje, maar een koude noordooste wind. Niks te zeilen tot Lauwersoog.
We zijn voor het opnieuw gaat regen in de haven. Op tijd om de zeilen droog op te bergen en onze bagage van boord te halen. Zelfs op tijd om nog even met China te skypen.

Zaterdag 1 mei 2010

Met een sleepboten lijntje komen we van lager wal. We geven de veerboot de ruimte en zeilen onder fok en kluiver naar onze bestemming. Lekker wind mee, niet te ruig en genoeg water. Als we bijna op onze plek zijn waarschuwt onze vriend op de toren voor slecht weer, natuurlijk precies als je zeil aan het strijken bent of je wilt gaan ankeren.

Even nog een nat pak voordat je naar binnen gaat. Het hoort er allemaal bij, net als de kinderziektes van de rol kluiver, hij kluift wel maar het rollen vindt hij nog een probleem.

Al met al schiet ik hierdoor behoorlijk ver de plaat op. Gelukkig is ie groot en plat, maar zoals ik al vermoedde zitten we toch bijna in de volgende geul. Bernard had een wat ander plaatje in zijn hoofd van deze plek, hij moet dan ook nog eens extra controleren of ik wel zit waar ik zeg, echt wel dus.

Zodra het water weg is wordt nog even het laatste stukje onderkant boot gepoetst en ga ik op mosseljacht, niet echt moeilijk op deze plek. Het is echter al laat en koud dus echt lang buitenspelen doe ik niet, maar ik vind deze plek altijd weer even mooi, hij verveelt mij nooit. Natuurlijk heb ik mijn camera in de aanslag om iedere spriet, mossel maar vooral licht voor altijd te vangen. Helaas is Miezelientje nergens te vinden, zou ze eindelijk een vrijer gevonden hebben?

Vrijdag 30 april 2010

Net nu we een beetje op buiten speel kleur beginnen te komen slaat het weer om. In de ochtend is het knap onrustig en liggen we flink te gieren achter het anker. Ik zie op tegen het zeegat dat we over moeten steken. We eten een klein beetje en vertrekken, eerst op de motor , de V snaar geeft problemen dus gauw de fok erbij. We lopen tegen stroom nog bijna zo’n 4 knopen. De motor loopt zachtjes mee en ik hoop dat hij ons geen verdere problemen gaat geven tot aan Ameland Met deze zeegang is het niet zo aantrekkelijk om kopvoor in de machinekamer te moeten duiken. Het zeegat valt erg mee. We hebben ty en wind mee en dat scheelt een boel. Bovendien doet Bernard zonder morren een zwemvest aan, dat scheelt gemopper van mijn kant, dus wordt het uiteindelijk een kwestie van je schrap zetten en vasthouden.

Er liggen maar een paar zeehonden op het bankje dat nog net boven water steekt. Eentje ligt nog op een bultje waar steeds het water overheen slaat, lijkt mij koud, maar waarschijnlijk ligt hij te douchen. We zijn het enige schip op dit moment, zover wij kunnen zien, wie gaat er ook varen met dit weer. In de haven van Ameland is dan ook genoeg plek. Inmiddels komt heel voorzichtig de zon erbij en die blijft het is immers Koninginnedag. De wind is er slechts om de hoedjes te plagen .


Er komen nog 2 andere schepen binnen in de loop van de dag en dat is het dan ook. We vervangen de V snaar, toppen het water op, Doen wat poetspogingen en leggen de accu’s aan de prik. Lekker rustig dagje en vannacht mag het van mij zo hard stormen als het maar kan, Ik ligt veilig in de haven, achter de dijk, tussen de zure lappen in de vlooienfuik.

Donderdag 29 april 2010

Tussen Terschelling en de Griend gaan we anker op. We pakken het opkomend ty. Er spelen nog wat zeehonden om ons heen, al snel zijn zij het volgen moe. Het is super rustig weer. Achter ons wat vissers die hun netten spoelen. Op afstand zien ze er uit als gemotoriseerde aalscholvers.

Het afzetten van de stukken mossel persceel blijf ik een fenomeen vinden. Het zijn toch net een soort van tuinhekjes in het Wad. Niks knarsende scharnieren maar wapperen mascottes aan een staak. En niemand loopt er zomaar andermans tuintje in ook niet op het Wad.

Als we het grootzeil verder uitpakken en het rif eruit halen blijkt dat ons zeil deze winter inwoning had. Waarschijnlijk vonden de zwaluwen het onder het stijger toch te koud en hadden zij hun heil in onze zeilen gezocht. Volgende keer wel graag ergens anders naar toilet dames, maar een droge borstel doet wonderen.

We gaan voor anker in het laatste stuk voor de blauwe slenk. Dat Wanty halen we niet meer. Ook hier liggen vele zeehonden met hun buikje in de zon. Sommige komen spelen nog in het water en komen nieuwsgierig dichterbij. Jonkies zijn er nog niet daarvoor is het nog te vroeg. Bovendien is er geen zeehond meer die zijn eigen kroost opvoedt want alle huilers gaan binnen de kortste keren in de buitenschoolse opvang bij Lenie en die krijgt daar dan weer subsidie voor.

Zodra het water nog maar laarshoog is gaat Bernard aan de slag met de hoge drukspuit en het werkt perfect, alle shit waar je anders uren op moest borstelen verwijder je binnen een minuut. Toch ben je ook nu weer blij dat het schip niet een meter langer is. De hydrofoor heeft er na anderhalf schip ook genoeg van en moet eerst koelen.

De plaats ligt bezaaid met tafel messen, wie hier ooit hebben gedineerd weet ik niet maar het moet een feest zijn geweest. Snap ook best dat de zeehonden een paar honderd meter verderop liggen. Dat doet au aan je buikje en ook aan je voeten als je erin stapt. Maar verzamelaar als ik ben neem ik een zak vol mee om er lichtjes van te maken.

Het is heerlijk rustig, helaas net iets te koud om nog in de avondzon te zitten. Ik ga lekker douchen en kijken of de foto’s van vandaag de moeite waard zijn om te bekijken.

<

Dinsdag 27 april 2010

Opnieuw zijn slaap en ik het niet met elkaar eens. Ieder half uur moet ik weer proberen in slaap te vallen, dat levert op z’n minst een “kort lontje” op deze dag. De vakantie moet duidelijk nog aan mij wennen.
We vertrekken bijtijds terug naar Dokkum om de pc en de telefoon aan elkaar te laten koppelen. Tot onze verassing vinden we opeens de vlaggenstok met vlag terug. Helemaal blij gaat ie gauw weer achterop, kan die lekker uitwaaien, dat ie er zoveel schoner van is geworden kunnen we niet zeggen.
Helaas moet de telefoonwinkel mij teleurstellen, het systeem is nog te nieuw en men wacht tot de nieuwste update uit Amerika komt. De verbinding staat dan ook niet op de meegeleverde disc, dat alleen al maakt dat ik me iets minder dom voel. Podorie daar heb ik wel een avondje flink mijn best op gedaan. Men zou wel willen proberen er iets via het net op te zetten maar een garantie was dat niet. Ik moest wel mijn pceetje achterlaten en hem dan aan het einde van de middag ophalen. Die tijd hebben we niet, zoals gezegd dan maar even geen internet, kan ik afkicken.
In Dokkum moet ik natuurlijk wel even stoppen bij de Kringloop winkel. Er is precies 1 ligplaats voor de winkel en dat is meer dan genoeg. We snuffelen wat rond, Bernard vindt er wat Engelse pockets en ik wat andere boeken en een super leuke mand voor de wol. Zolang hij aan boord is mag ie even voor wasmand spelen, maar daar is ie veel te groot voor aan het einde van de week gaat hij mooi mee naar huis.
Dan komen we er achter dat er geen getijdenboekje aan boord is, via de telefoon zoek ik op het net wat wel even duurt. Bernard vind dat ik alles mis en buiten moet komen. Bij het woordje MOET gaat de vlam in de pan. Ik ben met vakantie en ik moet g……………niks. Gaat weer over.
We stoppen in Leeuwarden en Bernard spuit met zijn nieuwste speeltje, de hoge drukspuit het schip schoon. Het geen betekent dat het vuil los zit maar nog niet van boord is. Dat moet met de andere slang van boord af worden gespoten. Er is ook een hoop verf die los zit, goed zo kan daar gelijk de kwast over. Het wordt de komende dag mooi weer dat komt goed uit. Maar eerlijk is eerlijk het ziet er nu tenminste weer als een schip uit en niet als de praam van de schillenboer.
Nu we toch in Leeuwarden zijn wil ik eigenlijk toch graag die Canon camera kopen die in de aanbieding is bij de Makro, met openbaar vervoer er naar toe is eigenlijk een mijl op 7, dus we besluiten de volgende dag om de stad heen te varen om in de buurt te komen. ’s Avonds wil Bernard toch nog even in de beschrijving kijken van mijn huidige camera, hij heeft ook zitten proberen er mooie macro foto’s mee te maken en snapte precies wat niet lukte. De beschrijving biedt weinig uitkomst maar zegt wel dat ik op 2cm afstand zou moet kunnen fotograferen. Dan heb ik ineens een idee, probeer het uit en potdorie het werkt. Het is dus wel mogelijk om stoffen haarscherp in beeld te krijgen. Wat een opluchting en waarom staat dat niet in de beschrijving. Dat scheelt me toch 500 pleuro dat ik nu lekker aan iets anders kan verbrassen. Daar word ik eigenlijk best wel een beetje vrolijk van.

Maandag 26 april 2010

Nadat ik gisteren hard had gewerkt en even zo hard heb geprobeerd het met Klaas Vaak eens te worden stond ik vanmorgen doodmoe op. Zal wel aan vakantie toe zijn, nou dat ga ik ook. Helaas hoe harder je probeert om mij vooruit te duwen hoe moeizamer het gaat. Het veroorzaakt slechts chaos, ik geef het daarom maar op, het komt me vast duur te staan maar ik krijg het echt niet op een rij wat ik allemaal mee moet nemen. Vooral op computer gebied neem ik verkeerde beslissingen, dan maar een week geen internet. Mijn telefoon doet het wel maar een nieuwsbrief eruit gooien wordt een probleem. Een gezellig verhaal met foto’s op mijn blog gaat ook niet lukken. Gaat het nog echt op vakantie lijken.
We vertrekken rond het middaguur richting het haventje voor DokkumerNieuweZijlen als echter halverwege naar voren komt dat ik de wijn ben vergeten moet er om allerlei redenen doorgevaren worden naar Dokkum Prima ik vind alles goed, mijn meegaandheid verbaasd mijzelf. Misschien dat de telefoonwinkel in Dokkum mij kan helpen om mijn nieuwe telefoon aan mijn pc te koppelen. Ik heb de verkeerde telefoon of het verkeerde programma meegenomen, het is maar van welke kant je het bekijkt. Helaas zijn er andere mensen in de winkel, lang niet zo meegaand als de vorige keer, na lang aandringen is er morgenochtend iemand die mij wil helpen. Helaas komen we tot de ontdekking dat we onderweg de vlaggenstok met vlag zijn verloren, we varen een heel stuk terug, geen stok met vlag en ik meer af op een marekritte plaats, geen havengeld want er moet een nieuwe vlag met stok worden gekocht. Het is een prachtig plekje helaas hebben ze er tegenover op een toch wat onorthodoxe manier de bomen gesnoeid. Het lijkt wel een slagveld, getuigt niet van liefde. Het zijn wilgen die vast wel weer aangroeien maar toch. Deze zomer zullen de berenklauwen als camouflage moeten dienen.



Het Bosedock met Ipod doet zijn werk, het klinkt helemaal top. We verblijden de vogels met goed stuk Mark Knopfler , ondertussen installeer ik wat programma’s op deze laptop. Hij zal tot boord pc worden gebombardeerd, want eerlijk is eerlijk een Mac werkt toch wel veel lekkerder, dat mag ik natuurlijk maar heel zachtjes zeggen want ik wil wel blijven schrijven.