Maandag 20 oktober 2008

Hessel kwam op de koffie en Bernard en hij hebben boodschapjes gedaan.
De wind is ons toch net iets te hard en we blijven lekker liggen.
De hoes voor het tuigliertje maak ik af en verder rommelen we gewoon maar wat aan.
Bernard verkent de haven bij laagwater met zijn camera. Onze vastgelopen buurman maakt een praatje en vraagt hoe hij er nu uit moet. Bernard zegt dat het misschien handig is als hij bij laagwater eens gaat kijken hoe het er uit ziet. Dat luisteren naar de kustwacht een optie is en misschien ook de Almanak....................o jee dat wordt wat morgen.
Eindelijk uitgevonden wat er met de laptop aan de hand was, nu kan ik dus weer gewoon foto's op mijn blog zetten.
In de avond eten we de mosselen van het Wierumerwad en ze zijn echt heerlijk. Ze smaken stukken beter voor de integratie cursus, wij gaan gewoon voor de Friese Mossel.
En morgen? Dan zou het wat minder gaan waaien, voorlopig merken wij er hier nog niets van.

Zondag 19 oktober 2008

Na een goede nachtrust, maken de kabbeltjes van het opkomende water ons wakker. We hebben nog alle tijd, dus op ons gemak ontbijten en dan op weg naar Schiermonnikoog. Alles is bezeild en alleen onder de fok met stroom mee maken we zo’n 4 knopen.
In de haveningang van Schier ontdekken we een jachtje dat hopeloos verwaaid is. Het hangt helemaal schuin tegen het dammetje.
We gaan onmiddellijk aan de gang de reddingsactie voor te bereiden.
Op de pier staat al een vrouwelijke havenmeester die vraagt of wij ze niet even willen helpen. Natuurlijk gaan we ons best doen.
We knopen onze grote rode bolle stootwil aan een lijn, varen de haven binnen en doen het zwaard omlaag. Daar staan we dan. Bernard gooit de lijn met bal naar de mensen toe. Gezin met kinderen aan boord.
Helaas liggen we iets te ver, dus zwaard omhoog, stukje achteruit en het trucje opnieuw. Nu krijgen ze onze lijn wel te pakken. Op ons verzoek knopen ze die om de mast. Het trekken gaat beginnen, we doen het rustig aan en het lukt. Een kort knikje van mevrouw en een dank u van meneer was waar we het mee konden doen.
Het schip is de Avalon uit Assen.
Zij hullen zich verder voor deze dag in Nevelen, als we later achter ze afmeren komen ze zelfs niet van boord om een lijntje aan te pakken.

Tijdens de actie staat Jan Christiaanse met zijn verhuur toe te kijken en zegt tegen Bernard: Het is weer als vanouds he? Daarmee bedoelt hij hun chartertijd waarin ook regelmatig schepen moesten worden vlotgetrokken.
We varen een beetje naar ze toe en parkeren opnieuw op ons zwaard en maken een kletsje. Wie weet komen we ze nog eens tegen om wat verder bij te kletsen.

Aan het einde van de middag lopen we naar onze favorieten tweedehands boeken winkel en gaan daarna op de koffie bij Hessel. Even een praatje bij moeders, die altijd wel weer een positief verhaal heeft en daarna trakteert Bernard mij op heerlijk eten bij Hotel van de Werf.

Zaterdag 18 oktober 2008

Na een nachtje voor anker bij Ameland lopen we even de haven binnen voor een boodschap. Daarna gauw weer door. Het wordt opnieuw een heerlijke zeildag met heel af en toe een paar drupjes regen. Die mogen geen naam hebben. Alles is bezeild. We gaan voor anker op het Wierumer Wad. Het is even zoeken naar een goed plekje en na een keer verhalen komt het helemaal goed. Zoals we al weten is het een harde bank.
Helaas wordt het niet echt droogvallen. Er is veel wind en veel water.
Na vijven is het koud en guur en nodigt niet echt uit voor een wandeling. Toch is Bernard heel dapper en gaat op zoek naar een mandje mosselen. Hij vindt er een paar in het avondzonnetje, die zijn voor morgen.
Het is geen weer voor buiten. Hessel belt en we spreken af dat als het enigszins kan we morgen naar Schiermonnikoog komen.

Vrijdag 17 oktober 2008

Hoera de zon schijnt bij het wakker worden en de wind is een stuk minder. Vandaag gaan we verder. Eerst nog wat extra gasolie en even langs de poepslurper. Dat duurt ongeveer 15 minuten.
Wij proberen ons voor te stellen dat het Pinkstermaandag is. Onze jachthaven heeft ± 450 schepen. 1/3 hiervan heeft gevaren en komt weer terug van een lang weekend. 150 Schepen moeten hun tanks legen, per schip 15 minuten met manoeuvreren mee. Dat is 4 per uur, mits er geen getrek en gedoe ontstaat want het is een beetje lastig om een nummertje te trekken.
Vraag is, (voor de wiskundigen onder jullie) wanneer gaat het eerste schip de haven uit om op tweede pinksterdag om 17.00 uur klaar voor de kant te liggen. Het antwoord horen we graag.
Het was een heerlijke zeildag. Tij mee, wind Noordwest 4-5 mee. We zeilen onder de Blauwe Balg door en genieten van de zeehonden.
Wat zijn ze leuk en wat zijn ze verschillend. Zeg zelf, Lenie heeft vreselijk haar best gedaan. Lekker lui in het zonnetje, ze draaien zich nog eens om en storen zich aan geen kanten aan ons. Zo hoort het, zo moet het blijven.
Dan wordt het even anders, nu krijgen we wind tegen tij en dat levert een knobbelig zeetje op. Dat blijft zo tot we de westpunt van Ameland zijn gepasseerd, dan hoeft Bernard er iets minder hard aan te trekken.
We gaan aan de overkant van de Ballumerbocht ten anker. Het is mooi geweest voor vandaag.

Donderdag 16 oktober 2008

Er is weinig te melden.
Het waait nog steeds een goeie 7, dus liggen we nog steeds op Terschelling. In de ochtend wat wasjes gedraaid, dat zit hier bij het haven geld in en in de middag de bank in de kajuit opnieuw bekleed.
Bernard heeft alles op de stof uitgetekend en geknipt, dat was eigenlijk het meeste werk. Het ziet er prima uit en morgen, dan is de wind het vast zat om zo hard te blazen en gaan we heerlijk richting Ameland.

Woensdag 15 oktober 2008

Vandaag is het plan om te blijven liggen tot het einde van de middag en in de ochtend het Behouden Huis ( Willem Barentz) te bezoeken. Het is een heel leuk museum, absoluut waar voor je geld. We hebben er een hoop van opgestoken, vooral de stukjes over het ontstaan van het loodswezen waren bijzonder interessant. De rol die de stad Kampen daarbij speelde kenden we niet. Jammer dat we juist deze Hanzestad hebben overgeslagen op onze reis. Volgende keer dan maar. We hebben genoten.
Eenmaal weer buiten gaan we lekker koffie drinken op een terras en doen wat boodschappen. En ja hoor, na dagen zoeken en na ettelijke drogisterijen onveilig te hebben gemaakt vinden we voor Bernard nieuwe opzetborsteltjes voor zijn elektrische tandenborstel. Een mens kan gewoon niet meer zonder, nietwaar. En de neppers die we ons in Workum hebben laten aansmeren zijn gewoon niet goed, bovendien heb je twee sterke mensen nodig om die er weer af te krijgen. Dus 3 maal hoera, totdat Bernard de prijs ziet en ze gauw wil terugleggen om misschien toch maar te kijken of we er thuis nog één hebben. De vlam gaat bij mij in de pan, er was geen woord Frans bij.
Een uur voor we uit willen varen slaat het weer om. Er komt een waarschuwing voor windkracht 7 en de regen komt met bakken naar beneden. We besluiten spontaan om in de haven te blijven en dat niet voor anker mee te maken. Morgen is er weer een dag, naar we hopen met wat minder wind en liever geen regen.
Bernard springt achter de tafel en verdiept zich in het ontwerp van zijn nieuwe treinbaan. De kachel snort en binnen is het warm en behaaglijk.

Dinsdag 14 oktober 2008

Voor vertrek gaan we boodschapjes doen en rond het middaguur vertrekken we uit Harlingen. Het tij is mee, de wind heeft zich bedacht en waait uit het noordwesten. Dat wordt het eerste stuk met de onder water zeilen. Stroom tegen tij zorgt soms voor wat extra golven en knobbeltjes. De zon schijnt heerlijk en dat maakt een hoop goed. Eenmaal in de Meep komen de zeilen erbij. Bernard haalt ook het zeiltje van Rob tevoorschijn en improviseert een kluivertje, net genoeg om de loefgierigheid te beperken. We zeilen tot aan de Slenk.
Er zijn veel Zeeuwse vissers te zien die hier hun mosselen halen. Die mosselen krijgen eerst een integratiecursus, want je wordt natuurlijk vers geplukt op het wad niet zomaar een Zeeuwse mossel. Van Fryslan Bobbe naar Luctor et Emergo is toch wel een hele stap en dat moet je proeven.
En tref je als consument een mossel die niet zo lekker is, dan heeft ie gewoon een identiteit crisis en dat kun je melden bij de Wadden-vereniging, die er dan een rapport over schrijft, Greenpeache die daar commentaar op levert en de consumentenbond die gaat regelen dat de juiste vindplaats op de verpakking komt. Financiële crisis of niet……
We hebben besloten op Terschelling te overnachten, morgen overdag naar het museum te gaan en aan het einde van middag met het tij mee richting Ameland, dat wordt voor anker overnachten.
Net voor Terschelling dacht de roerganger slimmer te zijn dan de kaart en ja hoor, er ligt nog steeds zand op de bodem. Met opkomend water niet zo’n probleem, maar toch…..
Tegen de avond draait de wind naar het Zuidwesten en nu maar hopen dat ie dat morgen nog steeds doet.

Maandag 13 oktober 2008

O domme wij. Bijna aan het einde van het kanaaltje van Makkum naar het IJsselmeer, realiseren wij ons dat we geen havengeld hebben betaald. Dus we keren om en gaan alsnog betalen. Met kleine rode wangetjes, maar de havenmeester verblikt of verbloosd niet. Ook nu komen we er achter dat de prijs in de Almanak niet helemaal gelijk is aan wat er wordt gerekend.
We zeilen naar de sluis (Lorentz Sluis), die gaat gelijk open, we zijn de enige en het is zo gepiept, dan nog de brug en daar is ons geliefde Wad. Helaas verstoord door het geluid van het verkeer op de afsluitdijk. Ook de geur is anders dan op het oostelijke deel, dat komt waarschijnlijk omdat hier niet zoveel platen droog liggen want ook bij laag water steken de zandbanken nauwelijks hun kopje boven het water. Af en toe zie je een lijntje vogels, meer niet.
De zon komt door en met 4,5 knoop, helaas 2 knopen tegen, zeilen we naar Harlingen. Heerlijk. Er zijn ook best nog wat scheepjes onderweg.
De heiigheid verdwijnt niet helemaal.
In Harlingen gaan we eerst naar de vluchthaven die is het dichtste bij de Aldi, LEES: bij Bernard zijn biertjes. We gaan heel brutaal aan het politiesteiger liggen en Bernard gaat met een rugzak gauw zijn boodschappen doen. Daarna gaan we naar de Noorderhaven. Inmiddels hebben we besloten over het Wad terug naar huis gaan. Het getij is gunstig, de wind ook, nu maar hopen dat het niet hard gaat regenen.

Zondag 12 oktober 2008

Het was een rustige nacht en bij het wakker worden is het nevelig.
We doen het rustig aan. Onderweg naar Makkum valt er niet echt veel te zeilen. Het is niet ver.
Even lijkt het iets frisser te worden maar in de middag breek de zon door.
Er zijn heel wat sportievelingen op de fiets of met de benenwagen onderweg. Iedereen geniet van deze mooie herfstdagen.
Na wat resten zeildoek bij elkaar gezocht te hebben ga ik aan de slag met een hoes voor de lier van het grootzeil. De naaimachine is aan boord. Weliswaar onder licht protest, maar als ie er toch eenmaal is, dan zijn de klussen snel gevonden. Helaas heb ik geen klittenband anders had de lier nu een jas aan. Morgen maar eens kijken of we hier of in Harlingen iets kunnen vinden.
In Makkum gaan we lekker in het zonnetje liggen en maken een korte wandeling, langs kleine straatjes, mooie geveltjes en interessante schepen.
De bomen beginnen al aardig in herfsttooi te komen. Volgens mijn moeder gaat het morgen regenen. Dat hoop ik niet want we verheugen ons op een paar dagen zonnig wad. We zien het wel.

Zaterdag 11 oktober 2008

We staan wat vroeger op dan normaal en gaan onze wassen draaien.
Na het drogen strijkt Bernard zijn overhemden en maakt de scheepswinkel onveilig. Het zijn heel aardige en behulpzame mensen hier op de haven.
Een plek om nog eens naar toe te gaan. De winkel is goed geoutilleerd.
Er komt een vetpomp bij, een nieuwe gasfles en het water wordt opgetopt. De accu’s zijn stikvol, het brood is gebakken, dus tijd om te vertrekken. Mijn buik doet het beter dan mijn neus, maar ook dat gaat over.





Omdat we goed met de kop in de wind liggen, steekt Bernard even voor vertrek, twee riffen in het zeil. Door de smalle slootjes is het grootzeil op ware grootte wat te enthousiast en met alle bruggetjes en plat voor de wind wat te ingewikkeld om snel te strijken.
Het lijkt er trouwens op dat er steeds meer bruggetjes komen en dat niet alleen, ze willen ook allemaal wat in hun klompje. Was het bruggeld in Workum nog € 0,70 per bruggetje, nu doen ze hem voor minder dan
€ 1,50 echt niet voor je open. Begint dus aardig in de papieren te lopen. De bodem van het muntenpotje komt in zicht. En wisselgeld zit er echt niet in het klompje. Het wordt tijd dat we het Wad op gaan.





De voorspellingen zijn nog niet helemaal gunstig, het waait op het Wad nog 6, dat is hier niet te merken. We gaan net iets voorbij Bolsward liggen aan een kadetjetjetjetje in Wolsumerketting. Natuurlijk………………
Het Fries blijft een taal die slechts met kiespijn goed uit te spreken is, nou kiespijn hebben we niet. We genieten met onze tafelgrill van heerlijke vis, garnalen en rivierkreeftjes.

Vrijdag 10 oktober 2008

Vandaag is niet helemaal mijn dag. De buikgriep komt voorbij en dat is bij windkracht 6 toch een minder aangename bezoeker. Maar het gaat allemaal goed. We gaan op de fok van ons eiland naar Workum, alles is bezeild. Wel heel druk met allerlei baggerschepen. Bernard zeilt alles en ik laat het riet aan de oevers en het prachtige landschap langzaam aan mijn ogen voorbij glijden. Tot erg veel meer voel ik mij niet in staat. Het is wel goed zo.
We hebben ons voorgenomen vandaag in een jachthaven de was te doen.
Alle voor en tegens bekeken en een keus gemaakt. We varen heel Workum door tot aan de sluis en de laatste jachthaven is het. We manoeuvreren ons op het enige plekje dat er is. De havenmeester reeds gewapend met camera, want dit kan natuurlijk nooit goed gaan, komt eraan. Hij kijkt enigszins verbaasd dat we zonder iets te raken ons schip daar neer hebben gelegd om vervolgens nog verbaasder te kijken als wij naar de wasmachine vragen. Ehhhh….. staat dat in de almanak? Nou dan heeft de ANWB zich mooi vergist, u bent trouwens de eerste die hier in 18 jaar om vraagt. Hij heeft wel een wasmachine, maar niet voor ons. Met wat meer vertrouwen in ons vertrekt hij met camera in de hand. Wij gaan gewoon weer terug, met opnieuw €0,70 per brug in de hand en negeren de verbaasd opgetrokken wenkbrauwen en blikken van de brugwachters.
Zien we de prachtige geveltjes voor de tweede keer, helemaal niks mis mee. Midden in Workum is een mooie Marrekrite plaats, daar maken we vast. We doen boodschappen. Eten voor het weekend, wat spray en ander anti muggenplaag spul. Volgens mij hebben ze dat gezien want er is opeens geen mug meer te bekennen.
Dan gaan we de andere jachthavens voor de zekerheid eerst even bellen, ja die hebben wel een wasmogelijkheid. Hoewel op het einde de verwarring toch weer toeslaat door het simpele feit dat er twee jachthavens zijn, die met 1 letter verschil worden geschreven, dat is om het makkelijk te maken. We krijgen een prachtig plekje. Aan de was komen we niet meer toe, dat is voor morgen. Nu roept mijn bed.

Donderdag 9 oktober 2008

We worden pas laat wakker om er ver volgens achter te komen dat het een stralende dag is. De zon hoog aan de hemel, helaas wat weinig wind.
We vertrekken en gaan als eerste naar een eilandje waar Bernard de beschadigde boeiing van gisteren bijwerkt.
Dan komt er wat ergernis bovendrijven. Iedere keer als we een plan maken, maakt de wind die de andere kant uit. Doet ie vast omspres.
We zijn nog niet echt goed in het : “waar de wind ons waait”
We besluiten om maar eens gewoon een dag lekker te zeilen, het maakt niet echt uit waar we uitkomen. Het gaat niet hard maar het is wel heerlijk. Zonnetje erbij, top.




We zijn blij verrast met dit vaarwater( de Fluezen), er is niet of nauwelijks horizon vervuiling. Geen flats, weinig bebouwing en heel af en toe een windmolen. Verder veel bos en weilanden, prachtig, we hopen dat het zo blijft. Er wordt volop gezeild.
We overnachten op het eilandje Nije Krúzepôle. Vier jaar geleden toen we de mast er net op hadden gezet in Stavoren was dit ons eerste afmeer plekje. We maken ter vergelijking een foto.
Na het eten is het buiten goed toeven onder een prachtige sterrenhemel.

Woensdag 8 oktober 2008

De muggen waren deze nacht vooral heel erg blij met Bernard. Insmeren is natuurlijk flauwekul, wie weet dat hij zich de komende nacht bedenkt want hij ziet er een beetje uit alsof hij de waterpokken heeft.
Na vertrek varen we even een rondje langs een huisje dat we fotograferen zodat Bernard het na kan bouwen op zijn treinbaan.
Bij Sloten moeten we wachten op de brug en krijgen de waterhoentjes onze laatste broodjes. Er is weinig afmeer mogelijkheid zo voor de brug.
Het lijkt wel of er hele blikken duitsers zijn opengetrokken want het wemelt hier van de motorjachten met groepen bierdrinkende duits sprekende heren aan boord, dat doen ze meestal niet zachtjes.
Boegschroefkonvooien, waarvan sommige schepen niet eens meer een naam hebben maar slechts een nummer. Commercie ten top.
We komen in het binnenland en gisteren op het IJsselmeer heel erg weinig charterklippers of tjalken tegen, voor hun is het seizoen waarschijnlijk al zo goed als afgelopen, of ze zijn inmiddels ingeruild voor de reeds genoemde motorjachten. Er zijn wel héél erg veel verhuurstations van dit soort drijvende badkuipen. Wij vinden dat geen aanwinst voor het landschap. Gelukkig komen we ook wel mooie motorjachten tegen.
Helaas komt er weinig van zeilen en we stoppen bij Woudsend, doen boodschappen en besluiten er te blijven.
Ik maak er kennis met Hannah Tricotage. Ze is een textielcollega met een heel leuk winkeltje. Dat levert een gezellige babbel op en een uitwisseling van adressen. We zien elkaar vast nog een keer.
We gaan tegen de avond nog wel even verhalen naar een plaatsje in de zon. Helaas zit de brugwachter ondanks 2 x flink toeteren te slapen en we verwaaien hopeloos. Dat levert niet alleen heel veel excuses op van de brugwachter maar ook een diepe kras op de boeiing en daar zijn we niet echt blij mee. Morgen maar kijken of we er iets aan kunnen doen. Het avondzonnetje maakte het een beetje goed.

Dinsdag 7 oktober 2008

Potdicht van de mist was het toen we opstonden. We konden dus lekker op ons gemak ontbijten. Daarna kwam de zon en rond half elf vertrokken we.





Al zo vaak hebben we voor de Ketelbrug gewacht, nu wachtte er een hele rij vrachtauto’s tot wij er door waren.



Na de brug zeil gezet en heerlijk ontspannen gezeild langs Urk in de zon tot voor de Margrietsluis bij Lemmer. In Lemmer zelf hadden we niet zo’n zin. We zoeken rust.




Helaas kwam er in de middag wat meer bewolking toch hielden we het droog tot we waren afgemeerd in de Lange sloot.
Terwijl Bernard eten maakt val ik spontaan in slaap aan de tafel, moe van een dagje buitenspelen……………..

Maandag 6 oktober 2008

Volkomen windstil lijkt het als we opstaan.
We gaan op zoek naar de plaatselijke supermarkt en een gezellige Rotterdammer ( hoe kan het anders) wijst ons de weg.
We toppen het water op en bellen de havenmeester dat we weg willen.
We betalen en gaan ervandoor.
Helaas valt er niets te zeilen, maar het Zwarte water en het Ketelmeer met hun natuurgebieden zijn het aanzien waard. We waren er nog nooit geweest.
Kampen laten we links liggen, dat komt een andere keer, helaas hebben we Henk hierdoor gemist.
Wat ons fascineert is het bijna grafische lijnenspel van de hoogspanningmasten tegen de grauwe lucht.
Als we voor anker gaan nabij de Ketelbrug hebben de vogels er ook genoeg van voor vandaag en gebruiken de masten als volière.
Een extra dimensie.

Zondag 5 oktober 2008

Vannacht is het flink gaan waaien. De voorspelde 9 deed zijn best.
Weer voor met een dekentje op de bank en een goed boek.
We bekleden de twee kussens van de bankjes in de slaaphut
Bernard tekent het patroon en ik doe mijn best achter de naaimachine.
Aan het einde van de middag komt Dick en die neemt ons mee uit eten
bij de 4 jaargetijden, heerlijk en mooi eten. We hebben genoten.
Tegen de avond gaat de wind liggen en hebben we een rustige nacht.

Zaterdag 4 oktober 2008

In de ochtend regent het nog een beetje, in de middag klaart het langzaam wat op. Af en toe een kleine bui, maar het is beduidend kouder dan de dag ervoor. Het Weerribbengebied hebben we eerst even op Het Net opgezocht en erover gelezen. Het is heel bijzonder om er zo langs te varen. We zeilen tot net voor Steenwijk, dat komt de wind recht van voren en is het uit met de pret. Het Overijselse landschap maakt veel goed. De boerderijen hebben een geheel eigen stijl. In Giethoorn is vast het woord “Drijf in woning” uitgevonden. Veel oudere woningen hebben een eigen vaartje of plas voor de deur. Bij de nieuwere woningen kun je je bootje onder je huis parkeren. Leuk hoor.
Er zijn prachtige panden langs het water maar ook oude wat kleinere huisjes die een hoop te dromen bieden. We zien een “Huisboot” waar je mee de kanalen op kan. Weet niet of ik er ooit mee gezien zou willen worden. We eindigen in Zwartsluis. Hier blijven we morgen want het weer ziet er niet best uit en bovendien komen Henk en misschien Dick en Gertrud op bezoek.

Vrijdag 3 oktober 2008

Het leukste moment van de dag is na het ontbijt. Samen aan de tafel met een kopje koffie over de kaarten gebogen en kijken waar we die dag naar toe varen. Almanak erbij en puzzelen. Hier te ondiep, daar een brug waar we niet onderdoor kunnen. Dit is vast leuk, dat misschien wat minder enz.
We komen er altijd wel uit.
Vandaag was weer een stralende dag, wolken, maar voornamelijk zon.
Door een prachtig landschap met vreemde gebouwen, vrolijke huisjes met scheve daken, meren en verscholen molens. Het kwam allemaal voorbij.
We eindigen op een marekrite ( hoewel, zo heet het hier niet want we zijn nu in Overijssel en niet meer in Friesland) plek in de buurt van de Weerribben. Nog dit voorjaar had ik een groep vrouwen in mijn atelier die hier vrijwilligerswerk met kinderen doen. Voor hen schreef ik een lesbrief. Nu zie ik een gedeelte van dit gebied.
Het was wel een lange dag, maar heel erg leuk, veel gezien en gezeild.
Vanavond deed mijn laptopje wat minder leuk en ik hoop dan ook dat we
nog alles iedere dag op het net kunnen zetten. Morgen gaan we richting Giethoorn om daar de buurt te verkennen en daarna Kampen. Daar ga ik op zoek naar Jolan met wie ik vroeger de Verwisseling schipperde en Henk een oude dorpsgenoot uit Vierhuizen.
Helaas tikt de regen alweer wat uurtjes op ons roefje. Maar ja wat nu valt, valt morgen niet, toch…..